refigere
<fīgō, fīxī, fīxum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- losmachen, abreißenre-fīgerere-fīgere
- abschaffen, aufheben (leges Gesetze)re-fīgere figurativ, in übertragenem Sinnfigre-fīgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- wieder befestigenre-fīgere P. Vergilius MaroVerg.re-fīgere P. Vergilius MaroVerg.
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. refīgō 2. Person 2. refīgis 3. Person 3. refīgit | 1. Person 1. refīgimus 2. Person 2. refīgitis 3. Person 3. refīgunt |
| Futur | 1. Person 1. refīgam 2. Person 2. refīges 3. Person 3. refīget | 1. Person 1. refīgemus 2. Person 2. refīgetis 3. Person 3. refīgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. refīgebam 2. Person 2. refīgebās 3. Person 3. refīgebat | 1. Person 1. refīgebāmus 2. Person 2. refīgebātis 3. Person 3. refīgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. refīxī 2. Person 2. refīxisti 3. Person 3. refīxit | 1. Person 1. refīximus 2. Person 2. refīxistis 3. Person 3. refīxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. refīxerō 2. Person 2. refīxeris 3. Person 3. refīxerit | 1. Person 1. refīxerimus 2. Person 2. refīxeritis 3. Person 3. refīxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. refīxeram 2. Person 2. refīxerās 3. Person 3. refīxerat | 1. Person 1. refīxerāmus 2. Person 2. refīxerātis 3. Person 3. refīxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. refīgam 2. Person 2. refīgās 3. Person 3. refīgat | 1. Person 1. refīgāmus 2. Person 2. refīgātis 3. Person 3. refīgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. refīgerem 2. Person 2. refīgerēs 3. Person 3. refīgeret | 1. Person 1. refīgerēmus 2. Person 2. refīgerētis 3. Person 3. refīgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. refīxerim 2. Person 2. refīxeris 3. Person 3. refīxerit | 1. Person 1. refīxerimus 2. Person 2. refīxeritis 3. Person 3. refīxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. refīxissem 2. Person 2. refīxissēs 3. Person 3. refīxisset | 1. Person 1. refīxissēmus 2. Person 2. refīxissētis 3. Person 3. refīxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | refīge! | refīgite! |
| Futur | 2. Person 2. refīgito! 3. Person 3. refīgito! | 2. Person 2. refīgitōte! 3. Person 3. refīgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | refīgere |
| Perfekt | refīxisse |
| Futur | refīxūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | refīgens, refīgentis |
| Futur | refīxūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | refīgendī |
|---|---|
| Dativ | refīgendō |
| Akkusativ | ad refīgendum |
| Ablativ | refīgendō |
Supinum
| refīxum |