redarguere
<arguō, arguī, argūtum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- widerlegen, Lügen strafenred-arguerered-arguere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. redarguō 2. Person 2. redarguis 3. Person 3. redarguit | 1. Person 1. redarguimus 2. Person 2. redarguitis 3. Person 3. redarguunt |
Futur | 1. Person 1. redarguam 2. Person 2. redargues 3. Person 3. redarguet | 1. Person 1. redarguemus 2. Person 2. redarguetis 3. Person 3. redarguent |
Imperfekt | 1. Person 1. redarguebam 2. Person 2. redarguebās 3. Person 3. redarguebat | 1. Person 1. redarguebāmus 2. Person 2. redarguebātis 3. Person 3. redarguebant |
Perfekt | 1. Person 1. redarguī 2. Person 2. redarguisti 3. Person 3. redarguit | 1. Person 1. redarguimus 2. Person 2. redarguistis 3. Person 3. redarguērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. redarguerō 2. Person 2. redargueris 3. Person 3. redarguerit | 1. Person 1. redarguerimus 2. Person 2. redargueritis 3. Person 3. redarguerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. redargueram 2. Person 2. redarguerās 3. Person 3. redarguerat | 1. Person 1. redarguerāmus 2. Person 2. redarguerātis 3. Person 3. redarguerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. redarguam 2. Person 2. redarguās 3. Person 3. redarguat | 1. Person 1. redarguāmus 2. Person 2. redarguātis 3. Person 3. redarguant |
Imperfekt | 1. Person 1. redarguerem 2. Person 2. redarguerēs 3. Person 3. redargueret | 1. Person 1. redarguerēmus 2. Person 2. redarguerētis 3. Person 3. redarguerent |
Perfekt | 1. Person 1. redarguerim 2. Person 2. redargueris 3. Person 3. redarguerit | 1. Person 1. redarguerimus 2. Person 2. redargueritis 3. Person 3. redarguerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. redarguissem 2. Person 2. redarguissēs 3. Person 3. redarguisset | 1. Person 1. redarguissēmus 2. Person 2. redarguissētis 3. Person 3. redarguissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | redargue! | redarguite! |
Futur | 2. Person 2. redarguito! 3. Person 3. redarguito! | 2. Person 2. redarguitōte! 3. Person 3. redarguunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | redarguere |
Perfekt | redarguisse |
Futur | redargūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | redarguens, redarguentis |
Futur | redargūtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | redarguendī |
---|---|
Dativ | redarguendō |
Akkusativ | ad redarguendum |
Ablativ | redarguendō |
Supinum
redargūtum |