recomponere
<pōnō, posuī, positum 3.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- (wieder) ordnenre-compōnerere-compōnere
- wieder besänftigenre-compōnere figurativ, in übertragenem Sinnfigre-compōnere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. recompōnō 2. Person 2. recompōnis 3. Person 3. recompōnit | 1. Person 1. recompōnimus 2. Person 2. recompōnitis 3. Person 3. recompōnunt |
Futur | 1. Person 1. recompōnam 2. Person 2. recompōnes 3. Person 3. recompōnet | 1. Person 1. recompōnemus 2. Person 2. recompōnetis 3. Person 3. recompōnent |
Imperfekt | 1. Person 1. recompōnebam 2. Person 2. recompōnebās 3. Person 3. recompōnebat | 1. Person 1. recompōnebāmus 2. Person 2. recompōnebātis 3. Person 3. recompōnebant |
Perfekt | 1. Person 1. recomposuī 2. Person 2. recomposuisti 3. Person 3. recomposuit | 1. Person 1. recomposuimus 2. Person 2. recomposuistis 3. Person 3. recomposuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. recomposuerō 2. Person 2. recomposueris 3. Person 3. recomposuerit | 1. Person 1. recomposuerimus 2. Person 2. recomposueritis 3. Person 3. recomposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. recomposueram 2. Person 2. recomposuerās 3. Person 3. recomposuerat | 1. Person 1. recomposuerāmus 2. Person 2. recomposuerātis 3. Person 3. recomposuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. recompōnam 2. Person 2. recompōnās 3. Person 3. recompōnat | 1. Person 1. recompōnāmus 2. Person 2. recompōnātis 3. Person 3. recompōnant |
Imperfekt | 1. Person 1. recompōnerem 2. Person 2. recompōnerēs 3. Person 3. recompōneret | 1. Person 1. recompōnerēmus 2. Person 2. recompōnerētis 3. Person 3. recompōnerent |
Perfekt | 1. Person 1. recomposuerim 2. Person 2. recomposueris 3. Person 3. recomposuerit | 1. Person 1. recomposuerimus 2. Person 2. recomposueritis 3. Person 3. recomposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. recomposuissem 2. Person 2. recomposuissēs 3. Person 3. recomposuisset | 1. Person 1. recomposuissēmus 2. Person 2. recomposuissētis 3. Person 3. recomposuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | recompōne! | recompōnite! |
Futur | 2. Person 2. recompōnito! 3. Person 3. recompōnito! | 2. Person 2. recompōnitōte! 3. Person 3. recompōnunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | recompōnere |
Perfekt | recomposuisse |
Futur | recompositūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | recompōnens, recompōnentis |
Futur | recompositūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | recompōnendī |
---|---|
Dativ | recompōnendō |
Akkusativ | ad recompōnendum |
Ablativ | recompōnendō |
Supinum
recompositum |