recogitare
<ō, āvī, ātum 1.> (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. recōgitō 2. Person 2. recōgitās 3. Person 3. recōgitat | 1. Person 1. recōgitāmus 2. Person 2. recōgitātis 3. Person 3. recōgitant |
| Futur | 1. Person 1. recōgitābō 2. Person 2. recōgitābis 3. Person 3. recōgitābit | 1. Person 1. recōgitābimus 2. Person 2. recōgitābitis 3. Person 3. recōgitābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. recōgitābam 2. Person 2. recōgitābās 3. Person 3. recōgitābat | 1. Person 1. recōgitābāmus 2. Person 2. recōgitābātis 3. Person 3. recōgitābant |
| Perfekt | 1. Person 1. recōgitāvī 2. Person 2. recōgitāvisti 3. Person 3. recōgitāvit | 1. Person 1. recōgitāvimus 2. Person 2. recōgitāvistis 3. Person 3. recōgitāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. recōgitāverō 2. Person 2. recōgitāveris 3. Person 3. recōgitāverit | 1. Person 1. recōgitāverimus 2. Person 2. recōgitāveritis 3. Person 3. recōgitāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. recōgitāveram 2. Person 2. recōgitāverās 3. Person 3. recōgitāverat | 1. Person 1. recōgitāverāmus 2. Person 2. recōgitāverātis 3. Person 3. recōgitāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. recōgitem 2. Person 2. recōgitēs 3. Person 3. recōgitet | 1. Person 1. recōgitēmus 2. Person 2. recōgitētis 3. Person 3. recōgitent |
| Imperfekt | 1. Person 1. recōgitārem 2. Person 2. recōgitārēs 3. Person 3. recōgitāret | 1. Person 1. recōgitārēmus 2. Person 2. recōgitārētis 3. Person 3. recōgitārent |
| Perfekt | 1. Person 1. recōgitāverim 2. Person 2. recōgitāveris 3. Person 3. recōgitāverit | 1. Person 1. recōgitāverimus 2. Person 2. recōgitāveritis 3. Person 3. recōgitāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. recōgitāvissem 2. Person 2. recōgitāvissēs 3. Person 3. recōgitāvisset | 1. Person 1. recōgitāvissēmus 2. Person 2. recōgitāvissētis 3. Person 3. recōgitāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | recōgitā! | recōgitāte! |
| Futur | 2. Person 2. recōgitāto! 3. Person 3. recōgitāto! | 2. Person 2. recōgitātōte! 3. Person 3. recōgitanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | recōgitāre |
| Perfekt | recōgitāvisse |
| Futur | recōgitātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | recōgitāns, recōgitantis |
| Futur | recōgitātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | recōgitandī |
|---|---|
| Dativ | recōgitandō |
| Akkusativ | ad recōgitandum |
| Ablativ | recōgitandō |
Supinum
| recōgitātum |