provomere
<ō, pro-vomere, - 3.>T. Lucretius Carus Lucr.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. prōvomō 2. Person 2. prōvomis 3. Person 3. prōvomit | 1. Person 1. prōvomimus 2. Person 2. prōvomitis 3. Person 3. prōvomunt |
Futur | 1. Person 1. prōvomam 2. Person 2. prōvomes 3. Person 3. prōvomet | 1. Person 1. prōvomemus 2. Person 2. prōvometis 3. Person 3. prōvoment |
Imperfekt | 1. Person 1. prōvomebam 2. Person 2. prōvomebās 3. Person 3. prōvomebat | 1. Person 1. prōvomebāmus 2. Person 2. prōvomebātis 3. Person 3. prōvomebant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. prōvomam 2. Person 2. prōvomās 3. Person 3. prōvomat | 1. Person 1. prōvomāmus 2. Person 2. prōvomātis 3. Person 3. prōvomant |
Imperfekt | 1. Person 1. prōvomerem 2. Person 2. prōvomerēs 3. Person 3. prōvomeret | 1. Person 1. prōvomerēmus 2. Person 2. prōvomerētis 3. Person 3. prōvomerent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | prōvome! | prōvomite! |
Futur | 2. Person 2. prōvomito! 3. Person 3. prōvomito! | 2. Person 2. prōvomitōte! 3. Person 3. prōvomunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | prōvomere |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | prōvomens, prōvomentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | prōvomendī |
---|---|
Dativ | prōvomendō |
Akkusativ | ad prōvomendum |
Ablativ | prōvomendō |
Supinum
- |