prospicere
intransitives Verb v/i <spiciō, spexī, spectum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōspiciō 2. Person 2. prōspicis 3. Person 3. prōspicit | 1. Person 1. prōspicimus 2. Person 2. prōspicitis 3. Person 3. prōspiciunt |
| Futur | 1. Person 1. prōspiciam 2. Person 2. prōspiciēs 3. Person 3. prōspiciet | 1. Person 1. prōspiciēmus 2. Person 2. prōspiciētis 3. Person 3. prōspicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōspiciēbam 2. Person 2. prōspiciēbās 3. Person 3. prōspiciēbat | 1. Person 1. prōspiciēbāmus 2. Person 2. prōspiciēbātis 3. Person 3. prōspiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōspexī 2. Person 2. prōspexīsti 3. Person 3. prōspexit | 1. Person 1. prōspeximus 2. Person 2. prōspexīstis 3. Person 3. prōspexērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōspexerō 2. Person 2. prōspexeris 3. Person 3. prōspexerit | 1. Person 1. prōspexerimus 2. Person 2. prōspexeritis 3. Person 3. prōspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōspexeram 2. Person 2. prōspexerās 3. Person 3. prōspexerat | 1. Person 1. prōspexerāmus 2. Person 2. prōspexerātis 3. Person 3. prōspexerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōspiciam 2. Person 2. prōspiciās 3. Person 3. prōspiciat | 1. Person 1. prōspiciāmus 2. Person 2. prōspiciātis 3. Person 3. prōspiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōspicerem 2. Person 2. prōspicerēs 3. Person 3. prōspiceret | 1. Person 1. prōspicerēmus 2. Person 2. prōspicerētis 3. Person 3. prōspicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōspexerim 2. Person 2. prōspexeris 3. Person 3. prōspexerit | 1. Person 1. prōspexerimus 2. Person 2. prōspexeritis 3. Person 3. prōspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōspexīssem 2. Person 2. prōspexīssēs 3. Person 3. prōspexīsset | 1. Person 1. prōspexissēmus 2. Person 2. prōspexissētis 3. Person 3. prōspexīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōspice! | prōspicite! |
| Futur | 2. Person 2. prōspicito! 3. Person 3. prōspicito! | 2. Person 2. prōspicitōte! 3. Person 3. prōspiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōspicere |
| Perfekt | prōspexīsse |
| Futur | prōspectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōspiciēns, prōspiciēntis |
| Futur | prōspectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōspiciēndī |
|---|---|
| Dativ | prōspiciēndō |
| Akkusativ | ad prōspiciēndum |
| Ablativ | prōspiciēndō |
Supinum
| prōspectum |
prospicere
transitives Verb v/t <spiciō, spexī, spectum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- vorhersehenprō-spicere figurativ, in übertragenem Sinnfigprō-spicere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- besorgen, beschaffenprō-spicereprō-spicere
- qui sedem senectuti vestrae prospiciuntT. Livius Liv.die euch einen Alterssitz verschaffenqui sedem senectuti vestrae prospiciuntT. Livius Liv.
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōspiciō 2. Person 2. prōspicis 3. Person 3. prōspicit | 1. Person 1. prōspicimus 2. Person 2. prōspicitis 3. Person 3. prōspiciunt |
| Futur | 1. Person 1. prōspiciam 2. Person 2. prōspiciēs 3. Person 3. prōspiciet | 1. Person 1. prōspiciēmus 2. Person 2. prōspiciētis 3. Person 3. prōspicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōspiciēbam 2. Person 2. prōspiciēbās 3. Person 3. prōspiciēbat | 1. Person 1. prōspiciēbāmus 2. Person 2. prōspiciēbātis 3. Person 3. prōspiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōspexī 2. Person 2. prōspexīsti 3. Person 3. prōspexit | 1. Person 1. prōspeximus 2. Person 2. prōspexīstis 3. Person 3. prōspexērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōspexerō 2. Person 2. prōspexeris 3. Person 3. prōspexerit | 1. Person 1. prōspexerimus 2. Person 2. prōspexeritis 3. Person 3. prōspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōspexeram 2. Person 2. prōspexerās 3. Person 3. prōspexerat | 1. Person 1. prōspexerāmus 2. Person 2. prōspexerātis 3. Person 3. prōspexerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōspiciam 2. Person 2. prōspiciās 3. Person 3. prōspiciat | 1. Person 1. prōspiciāmus 2. Person 2. prōspiciātis 3. Person 3. prōspiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōspicerem 2. Person 2. prōspicerēs 3. Person 3. prōspiceret | 1. Person 1. prōspicerēmus 2. Person 2. prōspicerētis 3. Person 3. prōspicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōspexerim 2. Person 2. prōspexeris 3. Person 3. prōspexerit | 1. Person 1. prōspexerimus 2. Person 2. prōspexeritis 3. Person 3. prōspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōspexīssem 2. Person 2. prōspexīssēs 3. Person 3. prōspexīsset | 1. Person 1. prōspexissēmus 2. Person 2. prōspexissētis 3. Person 3. prōspexīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōspice! | prōspicite! |
| Futur | 2. Person 2. prōspicito! 3. Person 3. prōspicito! | 2. Person 2. prōspicitōte! 3. Person 3. prōspiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōspicere |
| Perfekt | prōspexīsse |
| Futur | prōspectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōspiciēns, prōspiciēntis |
| Futur | prōspectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōspiciēndī |
|---|---|
| Dativ | prōspiciēndō |
| Akkusativ | ad prōspiciēndum |
| Ablativ | prōspiciēndō |
Supinum
| prōspectum |