prorogare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- provinciam prorogaredie Verwaltung der Provinz verlängernprovinciam prorogare
- aufschieben (paucos dies um wenige Tage)prō-rogāreprō-rogāre
- vorher auszahlen, vorschießenprō-rogāre (vorklassischvkl.)prō-rogāre (vorklassischvkl.)
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōrogō 2. Person 2. prōrogās 3. Person 3. prōrogat | 1. Person 1. prōrogāmus 2. Person 2. prōrogātis 3. Person 3. prōrogant |
| Futur | 1. Person 1. prōrogābō 2. Person 2. prōrogābis 3. Person 3. prōrogābit | 1. Person 1. prōrogābimus 2. Person 2. prōrogābitis 3. Person 3. prōrogābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōrogābam 2. Person 2. prōrogābās 3. Person 3. prōrogābat | 1. Person 1. prōrogābāmus 2. Person 2. prōrogābātis 3. Person 3. prōrogābant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōrogāvī 2. Person 2. prōrogāvisti 3. Person 3. prōrogāvit | 1. Person 1. prōrogāvimus 2. Person 2. prōrogāvistis 3. Person 3. prōrogāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōrogāverō 2. Person 2. prōrogāveris 3. Person 3. prōrogāverit | 1. Person 1. prōrogāverimus 2. Person 2. prōrogāveritis 3. Person 3. prōrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōrogāveram 2. Person 2. prōrogāverās 3. Person 3. prōrogāverat | 1. Person 1. prōrogāverāmus 2. Person 2. prōrogāverātis 3. Person 3. prōrogāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōrogem 2. Person 2. prōrogēs 3. Person 3. prōroget | 1. Person 1. prōrogēmus 2. Person 2. prōrogētis 3. Person 3. prōrogent |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōrogārem 2. Person 2. prōrogārēs 3. Person 3. prōrogāret | 1. Person 1. prōrogārēmus 2. Person 2. prōrogārētis 3. Person 3. prōrogārent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōrogāverim 2. Person 2. prōrogāveris 3. Person 3. prōrogāverit | 1. Person 1. prōrogāverimus 2. Person 2. prōrogāveritis 3. Person 3. prōrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōrogāvissem 2. Person 2. prōrogāvissēs 3. Person 3. prōrogāvisset | 1. Person 1. prōrogāvissēmus 2. Person 2. prōrogāvissētis 3. Person 3. prōrogāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōrogā! | prōrogāte! |
| Futur | 2. Person 2. prōrogāto! 3. Person 3. prōrogāto! | 2. Person 2. prōrogātōte! 3. Person 3. prōroganto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōrogāre |
| Perfekt | prōrogāvisse |
| Futur | prōrogātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōrogāns, prōrogantis |
| Futur | prōrogātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōrogandī |
|---|---|
| Dativ | prōrogandō |
| Akkusativ | ad prōrogandum |
| Ablativ | prōrogandō |
Supinum
| prōrogātum |