promulgare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- öffentlich anschlagen, ankündigenprōmulgāreprōmulgāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōmulgō 2. Person 2. prōmulgās 3. Person 3. prōmulgat | 1. Person 1. prōmulgāmus 2. Person 2. prōmulgātis 3. Person 3. prōmulgant |
| Futur | 1. Person 1. prōmulgābō 2. Person 2. prōmulgābis 3. Person 3. prōmulgābit | 1. Person 1. prōmulgābimus 2. Person 2. prōmulgābitis 3. Person 3. prōmulgābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōmulgābam 2. Person 2. prōmulgābās 3. Person 3. prōmulgābat | 1. Person 1. prōmulgābāmus 2. Person 2. prōmulgābātis 3. Person 3. prōmulgābant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōmulgāvī 2. Person 2. prōmulgāvisti 3. Person 3. prōmulgāvit | 1. Person 1. prōmulgāvimus 2. Person 2. prōmulgāvistis 3. Person 3. prōmulgāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōmulgāverō 2. Person 2. prōmulgāveris 3. Person 3. prōmulgāverit | 1. Person 1. prōmulgāverimus 2. Person 2. prōmulgāveritis 3. Person 3. prōmulgāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōmulgāveram 2. Person 2. prōmulgāverās 3. Person 3. prōmulgāverat | 1. Person 1. prōmulgāverāmus 2. Person 2. prōmulgāverātis 3. Person 3. prōmulgāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōmulgem 2. Person 2. prōmulgēs 3. Person 3. prōmulget | 1. Person 1. prōmulgēmus 2. Person 2. prōmulgētis 3. Person 3. prōmulgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōmulgārem 2. Person 2. prōmulgārēs 3. Person 3. prōmulgāret | 1. Person 1. prōmulgārēmus 2. Person 2. prōmulgārētis 3. Person 3. prōmulgārent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōmulgāverim 2. Person 2. prōmulgāveris 3. Person 3. prōmulgāverit | 1. Person 1. prōmulgāverimus 2. Person 2. prōmulgāveritis 3. Person 3. prōmulgāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōmulgāvissem 2. Person 2. prōmulgāvissēs 3. Person 3. prōmulgāvisset | 1. Person 1. prōmulgāvissēmus 2. Person 2. prōmulgāvissētis 3. Person 3. prōmulgāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōmulgā! | prōmulgāte! |
| Futur | 2. Person 2. prōmulgāto! 3. Person 3. prōmulgāto! | 2. Person 2. prōmulgātōte! 3. Person 3. prōmulganto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōmulgāre |
| Perfekt | prōmulgāvisse |
| Futur | prōmulgātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōmulgāns, prōmulgantis |
| Futur | prōmulgātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōmulgandī |
|---|---|
| Dativ | prōmulgandō |
| Akkusativ | ad prōmulgandum |
| Ablativ | prōmulgandō |
Supinum
| prōmulgātum |