praetendere
<tendō, tendī, tentum 3.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- vor sich hinhaltenprae-tendereprae-tendere
- prae-tendere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich erstrecken, gelegen sein (alicui rei vor etwas)prae-tendere im Passivprae-tendere im Passiv
- vorgeben, beschönigen (alicui rei aliquid etwas mit etwas)prae-tendere figurativ, in übertragenem Sinnfigprae-tendere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- honesta nomina praetendereehrenhafte Namen vorgebenhonesta nomina praetendere
- legatorum decretum calumniae praetenderedie böswillige Anklage der Gesandten mit einer Verordnung beschönigenlegatorum decretum calumniae praetendere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praetendō 2. Person 2. praetendis 3. Person 3. praetendit | 1. Person 1. praetendimus 2. Person 2. praetenditis 3. Person 3. praetendunt |
| Futur | 1. Person 1. praetendam 2. Person 2. praetendes 3. Person 3. praetendet | 1. Person 1. praetendemus 2. Person 2. praetendetis 3. Person 3. praetendent |
| Imperfekt | 1. Person 1. praetendebam 2. Person 2. praetendebās 3. Person 3. praetendebat | 1. Person 1. praetendebāmus 2. Person 2. praetendebātis 3. Person 3. praetendebant |
| Perfekt | 1. Person 1. praetendī 2. Person 2. praetendisti 3. Person 3. praetendit | 1. Person 1. praetendimus 2. Person 2. praetendistis 3. Person 3. praetendērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praetenderō 2. Person 2. praetenderis 3. Person 3. praetenderit | 1. Person 1. praetenderimus 2. Person 2. praetenderitis 3. Person 3. praetenderint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praetenderam 2. Person 2. praetenderās 3. Person 3. praetenderat | 1. Person 1. praetenderāmus 2. Person 2. praetenderātis 3. Person 3. praetenderant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praetendam 2. Person 2. praetendās 3. Person 3. praetendat | 1. Person 1. praetendāmus 2. Person 2. praetendātis 3. Person 3. praetendant |
| Imperfekt | 1. Person 1. praetenderem 2. Person 2. praetenderēs 3. Person 3. praetenderet | 1. Person 1. praetenderēmus 2. Person 2. praetenderētis 3. Person 3. praetenderent |
| Perfekt | 1. Person 1. praetenderim 2. Person 2. praetenderis 3. Person 3. praetenderit | 1. Person 1. praetenderimus 2. Person 2. praetenderitis 3. Person 3. praetenderint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praetendissem 2. Person 2. praetendissēs 3. Person 3. praetendisset | 1. Person 1. praetendissēmus 2. Person 2. praetendissētis 3. Person 3. praetendissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praetende! | praetendite! |
| Futur | 2. Person 2. praetendito! 3. Person 3. praetendito! | 2. Person 2. praetenditōte! 3. Person 3. praetendunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praetendere |
| Perfekt | praetendisse |
| Futur | praetentūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praetendens, praetendentis |
| Futur | praetentūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praetendendī |
|---|---|
| Dativ | praetendendō |
| Akkusativ | ad praetendendum |
| Ablativ | praetendendō |
Supinum
| praetentum |