praeposterare
<ō, āvī, ātum 1.> ||praeposterus|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- umkehrenprae-posterāreprae-posterāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praeposterō 2. Person 2. praeposterās 3. Person 3. praeposterat | 1. Person 1. praeposterāmus 2. Person 2. praeposterātis 3. Person 3. praeposterant |
Futur | 1. Person 1. praeposterābō 2. Person 2. praeposterābis 3. Person 3. praeposterābit | 1. Person 1. praeposterābimus 2. Person 2. praeposterābitis 3. Person 3. praeposterābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. praeposterābam 2. Person 2. praeposterābās 3. Person 3. praeposterābat | 1. Person 1. praeposterābāmus 2. Person 2. praeposterābātis 3. Person 3. praeposterābant |
Perfekt | 1. Person 1. praeposterāvī 2. Person 2. praeposterāvisti 3. Person 3. praeposterāvit | 1. Person 1. praeposterāvimus 2. Person 2. praeposterāvistis 3. Person 3. praeposterāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praeposterāverō 2. Person 2. praeposterāveris 3. Person 3. praeposterāverit | 1. Person 1. praeposterāverimus 2. Person 2. praeposterāveritis 3. Person 3. praeposterāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praeposterāveram 2. Person 2. praeposterāverās 3. Person 3. praeposterāverat | 1. Person 1. praeposterāverāmus 2. Person 2. praeposterāverātis 3. Person 3. praeposterāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praeposterem 2. Person 2. praeposterēs 3. Person 3. praeposteret | 1. Person 1. praeposterēmus 2. Person 2. praeposterētis 3. Person 3. praeposterent |
Imperfekt | 1. Person 1. praeposterārem 2. Person 2. praeposterārēs 3. Person 3. praeposterāret | 1. Person 1. praeposterārēmus 2. Person 2. praeposterārētis 3. Person 3. praeposterārent |
Perfekt | 1. Person 1. praeposterāverim 2. Person 2. praeposterāveris 3. Person 3. praeposterāverit | 1. Person 1. praeposterāverimus 2. Person 2. praeposterāveritis 3. Person 3. praeposterāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praeposterāvissem 2. Person 2. praeposterāvissēs 3. Person 3. praeposterāvisset | 1. Person 1. praeposterāvissēmus 2. Person 2. praeposterāvissētis 3. Person 3. praeposterāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praeposterā! | praeposterāte! |
Futur | 2. Person 2. praeposterāto! 3. Person 3. praeposterāto! | 2. Person 2. praeposterātōte! 3. Person 3. praeposteranto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praeposterāre |
Perfekt | praeposterāvisse |
Futur | praeposterātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praeposterāns, praeposterantis |
Futur | praeposterātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praeposterandī |
---|---|
Dativ | praeposterandō |
Akkusativ | ad praeposterandum |
Ablativ | praeposterandō |
Supinum
praeposterātum |