praeparare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- vorbereiten, instand setzen (aliquid ad aliquid / alicui rei etwas zu/für etwas)prae-parāreprae-parāre
- sich vornehmenprae-parāre +Infinitiv infprae-parāre +Infinitiv inf
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praeparō 2. Person 2. praeparās 3. Person 3. praeparat | 1. Person 1. praeparāmus 2. Person 2. praeparātis 3. Person 3. praeparant |
| Futur | 1. Person 1. praeparābō 2. Person 2. praeparābis 3. Person 3. praeparābit | 1. Person 1. praeparābimus 2. Person 2. praeparābitis 3. Person 3. praeparābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. praeparābam 2. Person 2. praeparābās 3. Person 3. praeparābat | 1. Person 1. praeparābāmus 2. Person 2. praeparābātis 3. Person 3. praeparābant |
| Perfekt | 1. Person 1. praeparāvī 2. Person 2. praeparāvisti 3. Person 3. praeparāvit | 1. Person 1. praeparāvimus 2. Person 2. praeparāvistis 3. Person 3. praeparāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praeparāverō 2. Person 2. praeparāveris 3. Person 3. praeparāverit | 1. Person 1. praeparāverimus 2. Person 2. praeparāveritis 3. Person 3. praeparāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praeparāveram 2. Person 2. praeparāverās 3. Person 3. praeparāverat | 1. Person 1. praeparāverāmus 2. Person 2. praeparāverātis 3. Person 3. praeparāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praeparem 2. Person 2. praeparēs 3. Person 3. praeparet | 1. Person 1. praeparēmus 2. Person 2. praeparētis 3. Person 3. praeparent |
| Imperfekt | 1. Person 1. praeparārem 2. Person 2. praeparārēs 3. Person 3. praeparāret | 1. Person 1. praeparārēmus 2. Person 2. praeparārētis 3. Person 3. praeparārent |
| Perfekt | 1. Person 1. praeparāverim 2. Person 2. praeparāveris 3. Person 3. praeparāverit | 1. Person 1. praeparāverimus 2. Person 2. praeparāveritis 3. Person 3. praeparāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praeparāvissem 2. Person 2. praeparāvissēs 3. Person 3. praeparāvisset | 1. Person 1. praeparāvissēmus 2. Person 2. praeparāvissētis 3. Person 3. praeparāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praeparā! | praeparāte! |
| Futur | 2. Person 2. praeparāto! 3. Person 3. praeparāto! | 2. Person 2. praeparātōte! 3. Person 3. praeparanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praeparāre |
| Perfekt | praeparāvisse |
| Futur | praeparātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praeparāns, praeparantis |
| Futur | praeparātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praeparandī |
|---|---|
| Dativ | praeparandō |
| Akkusativ | ad praeparandum |
| Ablativ | praeparandō |
Supinum
| praeparātum |
