praenuntiare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praenūntiō 2. Person 2. praenūntiās 3. Person 3. praenūntiat | 1. Person 1. praenūntiāmus 2. Person 2. praenūntiātis 3. Person 3. praenūntiant |
| Futur | 1. Person 1. praenūntiābō 2. Person 2. praenūntiābis 3. Person 3. praenūntiābit | 1. Person 1. praenūntiābimus 2. Person 2. praenūntiābitis 3. Person 3. praenūntiābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. praenūntiābam 2. Person 2. praenūntiābās 3. Person 3. praenūntiābat | 1. Person 1. praenūntiābāmus 2. Person 2. praenūntiābātis 3. Person 3. praenūntiābant |
| Perfekt | 1. Person 1. praenūntiāvī 2. Person 2. praenūntiāvisti 3. Person 3. praenūntiāvit | 1. Person 1. praenūntiāvimus 2. Person 2. praenūntiāvistis 3. Person 3. praenūntiāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praenūntiāverō 2. Person 2. praenūntiāveris 3. Person 3. praenūntiāverit | 1. Person 1. praenūntiāverimus 2. Person 2. praenūntiāveritis 3. Person 3. praenūntiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenūntiāveram 2. Person 2. praenūntiāverās 3. Person 3. praenūntiāverat | 1. Person 1. praenūntiāverāmus 2. Person 2. praenūntiāverātis 3. Person 3. praenūntiāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praenūntiem 2. Person 2. praenūntiēs 3. Person 3. praenūntiet | 1. Person 1. praenūntiēmus 2. Person 2. praenūntiētis 3. Person 3. praenūntient |
| Imperfekt | 1. Person 1. praenūntiārem 2. Person 2. praenūntiārēs 3. Person 3. praenūntiāret | 1. Person 1. praenūntiārēmus 2. Person 2. praenūntiārētis 3. Person 3. praenūntiārent |
| Perfekt | 1. Person 1. praenūntiāverim 2. Person 2. praenūntiāveris 3. Person 3. praenūntiāverit | 1. Person 1. praenūntiāverimus 2. Person 2. praenūntiāveritis 3. Person 3. praenūntiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenūntiāvissem 2. Person 2. praenūntiāvissēs 3. Person 3. praenūntiāvisset | 1. Person 1. praenūntiāvissēmus 2. Person 2. praenūntiāvissētis 3. Person 3. praenūntiāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praenūntiā! | praenūntiāte! |
| Futur | 2. Person 2. praenūntiāto! 3. Person 3. praenūntiāto! | 2. Person 2. praenūntiātōte! 3. Person 3. praenūntianto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praenūntiāre |
| Perfekt | praenūntiāvisse |
| Futur | praenūntiātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praenūntiāns, praenūntiantis |
| Futur | praenūntiātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praenūntiandī |
|---|---|
| Dativ | praenūntiandō |
| Akkusativ | ad praenūntiandum |
| Ablativ | praenūntiandō |
Supinum
| praenūntiātum |