praenoscere
<nōscō, nōvī, nōtum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- vorher kennenlernen, vorher erfahrenprae-nōscereprae-nōscere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praenōscō 2. Person 2. praenōscis 3. Person 3. praenōscit | 1. Person 1. praenōscimus 2. Person 2. praenōscitis 3. Person 3. praenōscunt |
| Futur | 1. Person 1. praenōscam 2. Person 2. praenōsces 3. Person 3. praenōscet | 1. Person 1. praenōscemus 2. Person 2. praenōscetis 3. Person 3. praenōscent |
| Imperfekt | 1. Person 1. praenōscebam 2. Person 2. praenōscebās 3. Person 3. praenōscebat | 1. Person 1. praenōscebāmus 2. Person 2. praenōscebātis 3. Person 3. praenōscebant |
| Perfekt | 1. Person 1. praenōvī 2. Person 2. praenōvisti 3. Person 3. praenōvit | 1. Person 1. praenōvimus 2. Person 2. praenōvistis 3. Person 3. praenōvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praenōverō 2. Person 2. praenōveris 3. Person 3. praenōverit | 1. Person 1. praenōverimus 2. Person 2. praenōveritis 3. Person 3. praenōverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenōveram 2. Person 2. praenōverās 3. Person 3. praenōverat | 1. Person 1. praenōverāmus 2. Person 2. praenōverātis 3. Person 3. praenōverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praenōscam 2. Person 2. praenōscās 3. Person 3. praenōscat | 1. Person 1. praenōscāmus 2. Person 2. praenōscātis 3. Person 3. praenōscant |
| Imperfekt | 1. Person 1. praenōscerem 2. Person 2. praenōscerēs 3. Person 3. praenōsceret | 1. Person 1. praenōscerēmus 2. Person 2. praenōscerētis 3. Person 3. praenōscerent |
| Perfekt | 1. Person 1. praenōverim 2. Person 2. praenōveris 3. Person 3. praenōverit | 1. Person 1. praenōverimus 2. Person 2. praenōveritis 3. Person 3. praenōverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenōvissem 2. Person 2. praenōvissēs 3. Person 3. praenōvisset | 1. Person 1. praenōvissēmus 2. Person 2. praenōvissētis 3. Person 3. praenōvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praenōsce! | praenōscite! |
| Futur | 2. Person 2. praenōscito! 3. Person 3. praenōscito! | 2. Person 2. praenōscitōte! 3. Person 3. praenōscunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praenōscere |
| Perfekt | praenōvisse |
| Futur | praenōtūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praenōscens, praenōscentis |
| Futur | praenōtūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praenōscendī |
|---|---|
| Dativ | praenōscendō |
| Akkusativ | ad praenōscendum |
| Ablativ | praenōscendō |
Supinum
| praenōtum |
