praenitere
<eō, uī, - 2.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praenitēō 2. Person 2. praenitēs 3. Person 3. praenitēt | 1. Person 1. praenitēmus 2. Person 2. praenitētis 3. Person 3. praenitēnt |
Futur | 1. Person 1. praenitēbō 2. Person 2. praenitēbis 3. Person 3. praenitēbit | 1. Person 1. praenitēbimus 2. Person 2. praenitēbitis 3. Person 3. praenitēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. praenitēbam 2. Person 2. praenitēbās 3. Person 3. praenitēbat | 1. Person 1. praenitēbāmus 2. Person 2. praenitēbātis 3. Person 3. praenitēbant |
Perfekt | 1. Person 1. praenituī 2. Person 2. praenituisti 3. Person 3. praenituit | 1. Person 1. praenituimus 2. Person 2. praenituistis 3. Person 3. praenituērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praenituerō 2. Person 2. praenitueris 3. Person 3. praenituerit | 1. Person 1. praenituerimus 2. Person 2. praenitueritis 3. Person 3. praenituerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenitueram 2. Person 2. praenituerās 3. Person 3. praenituerat | 1. Person 1. praenituerāmus 2. Person 2. praenituerātis 3. Person 3. praenituerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praenitēam 2. Person 2. praenitēās 3. Person 3. praenitēat | 1. Person 1. praenitēāmus 2. Person 2. praenitēātis 3. Person 3. praenitēant |
Imperfekt | 1. Person 1. praenitērem 2. Person 2. praenitērēs 3. Person 3. praenitēret | 1. Person 1. praenitērēmus 2. Person 2. praenitērētis 3. Person 3. praenitērent |
Perfekt | 1. Person 1. praenituerim 2. Person 2. praenitueris 3. Person 3. praenituerit | 1. Person 1. praenituerimus 2. Person 2. praenitueritis 3. Person 3. praenituerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenituissem 2. Person 2. praenituissēs 3. Person 3. praenituisset | 1. Person 1. praenituissēmus 2. Person 2. praenituissētis 3. Person 3. praenituissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praenitē! | praenitēte! |
Futur | 2. Person 2. praenitēto! 3. Person 3. praenitēto! | 2. Person 2. praenitētōte! 3. Person 3. praenitēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praenitēre |
Perfekt | praenituisse |
Futur | praenititūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praenitēns, praenitēntis |
Futur | praenititūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praenitēndī |
---|---|
Dativ | praenitēndō |
Akkusativ | ad praenitēndum |
Ablativ | praenitēndō |
Supinum
praenititum |