praenitere
<eō, uī, - 2.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praenitēō 2. Person 2. praenitēs 3. Person 3. praenitēt | 1. Person 1. praenitēmus 2. Person 2. praenitētis 3. Person 3. praenitēnt |
| Futur | 1. Person 1. praenitēbō 2. Person 2. praenitēbis 3. Person 3. praenitēbit | 1. Person 1. praenitēbimus 2. Person 2. praenitēbitis 3. Person 3. praenitēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. praenitēbam 2. Person 2. praenitēbās 3. Person 3. praenitēbat | 1. Person 1. praenitēbāmus 2. Person 2. praenitēbātis 3. Person 3. praenitēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. praenituī 2. Person 2. praenituisti 3. Person 3. praenituit | 1. Person 1. praenituimus 2. Person 2. praenituistis 3. Person 3. praenituērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praenituerō 2. Person 2. praenitueris 3. Person 3. praenituerit | 1. Person 1. praenituerimus 2. Person 2. praenitueritis 3. Person 3. praenituerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenitueram 2. Person 2. praenituerās 3. Person 3. praenituerat | 1. Person 1. praenituerāmus 2. Person 2. praenituerātis 3. Person 3. praenituerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praenitēam 2. Person 2. praenitēās 3. Person 3. praenitēat | 1. Person 1. praenitēāmus 2. Person 2. praenitēātis 3. Person 3. praenitēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. praenitērem 2. Person 2. praenitērēs 3. Person 3. praenitēret | 1. Person 1. praenitērēmus 2. Person 2. praenitērētis 3. Person 3. praenitērent |
| Perfekt | 1. Person 1. praenituerim 2. Person 2. praenitueris 3. Person 3. praenituerit | 1. Person 1. praenituerimus 2. Person 2. praenitueritis 3. Person 3. praenituerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praenituissem 2. Person 2. praenituissēs 3. Person 3. praenituisset | 1. Person 1. praenituissēmus 2. Person 2. praenituissētis 3. Person 3. praenituissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praenitē! | praenitēte! |
| Futur | 2. Person 2. praenitēto! 3. Person 3. praenitēto! | 2. Person 2. praenitētōte! 3. Person 3. praenitēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praenitēre |
| Perfekt | praenituisse |
| Futur | praenititūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praenitēns, praenitēntis |
| Futur | praenititūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praenitēndī |
|---|---|
| Dativ | praenitēndō |
| Akkusativ | ad praenitēndum |
| Ablativ | praenitēndō |
Supinum
| praenititum |