praemunire
<iō, īvī, ītum 4.>Übersicht aller Übersetzungen
- vorn befestigen, schützenprae-mūnīreprae-mūnīre
- vorausschicken (alicui rei einer Sache)prae-mūnīre figurativ, in übertragenem Sinnfigprae-mūnīre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- vorschützenprae-mūnīre figurativ, in übertragenem Sinnfigprae-mūnīre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praemūnīō 2. Person 2. praemūnīs 3. Person 3. praemūnīt | 1. Person 1. praemūnīmus 2. Person 2. praemūnītis 3. Person 3. praemūnīunt |
Futur | 1. Person 1. praemūnīam 2. Person 2. praemūnīes 3. Person 3. praemūnīet | 1. Person 1. praemūnīemus 2. Person 2. praemūnīetis 3. Person 3. praemūnīent |
Imperfekt | 1. Person 1. praemūnīebam 2. Person 2. praemūnīebās 3. Person 3. praemūnīebat | 1. Person 1. praemūnīebāmus 2. Person 2. praemūnīebātis 3. Person 3. praemūnīebant |
Perfekt | 1. Person 1. praemūnīvī 2. Person 2. praemūnīvisti 3. Person 3. praemūnīvit | 1. Person 1. praemūnīvimus 2. Person 2. praemūnīvistis 3. Person 3. praemūnīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praemūnīverō 2. Person 2. praemūnīveris 3. Person 3. praemūnīverit | 1. Person 1. praemūnīverimus 2. Person 2. praemūnīveritis 3. Person 3. praemūnīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praemūnīveram 2. Person 2. praemūnīverās 3. Person 3. praemūnīverat | 1. Person 1. praemūnīverāmus 2. Person 2. praemūnīverātis 3. Person 3. praemūnīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praemūnīam 2. Person 2. praemūnīās 3. Person 3. praemūnīat | 1. Person 1. praemūnīāmus 2. Person 2. praemūnīātis 3. Person 3. praemūnīant |
Imperfekt | 1. Person 1. praemūnīrem 2. Person 2. praemūnīrēs 3. Person 3. praemūnīret | 1. Person 1. praemūnīrēmus 2. Person 2. praemūnīrētis 3. Person 3. praemūnīrent |
Perfekt | 1. Person 1. praemūnīverim 2. Person 2. praemūnīveris 3. Person 3. praemūnīverit | 1. Person 1. praemūnīverimus 2. Person 2. praemūnīveritis 3. Person 3. praemūnīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praemūnīvissem 2. Person 2. praemūnīvissēs 3. Person 3. praemūnīvisset | 1. Person 1. praemūnīvissēmus 2. Person 2. praemūnīvissētis 3. Person 3. praemūnīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praemūnī! | praemūnīte! |
Futur | 2. Person 2. praemūnīto! 3. Person 3. praemūnīto! | 2. Person 2. praemūnītōte! 3. Person 3. praemūnīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praemūnīre |
Perfekt | praemūnīvisse |
Futur | praemūnītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praemūnīens, praemūnīentis |
Futur | praemūnītūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praemūnīendī |
---|---|
Dativ | praemūnīendō |
Akkusativ | ad praemūnīendum |
Ablativ | praemūnīendō |
Supinum
praemūnītum |