praeiudicare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- eine Vorentscheidung abgeben, im Voraus entscheidenprae-iūdicāreprae-iūdicāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praeiūdicō 2. Person 2. praeiūdicās 3. Person 3. praeiūdicat | 1. Person 1. praeiūdicāmus 2. Person 2. praeiūdicātis 3. Person 3. praeiūdicant |
Futur | 1. Person 1. praeiūdicābō 2. Person 2. praeiūdicābis 3. Person 3. praeiūdicābit | 1. Person 1. praeiūdicābimus 2. Person 2. praeiūdicābitis 3. Person 3. praeiūdicābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. praeiūdicābam 2. Person 2. praeiūdicābās 3. Person 3. praeiūdicābat | 1. Person 1. praeiūdicābāmus 2. Person 2. praeiūdicābātis 3. Person 3. praeiūdicābant |
Perfekt | 1. Person 1. praeiūdicāvī 2. Person 2. praeiūdicāvisti 3. Person 3. praeiūdicāvit | 1. Person 1. praeiūdicāvimus 2. Person 2. praeiūdicāvistis 3. Person 3. praeiūdicāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praeiūdicāverō 2. Person 2. praeiūdicāveris 3. Person 3. praeiūdicāverit | 1. Person 1. praeiūdicāverimus 2. Person 2. praeiūdicāveritis 3. Person 3. praeiūdicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praeiūdicāveram 2. Person 2. praeiūdicāverās 3. Person 3. praeiūdicāverat | 1. Person 1. praeiūdicāverāmus 2. Person 2. praeiūdicāverātis 3. Person 3. praeiūdicāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praeiūdicem 2. Person 2. praeiūdicēs 3. Person 3. praeiūdicet | 1. Person 1. praeiūdicēmus 2. Person 2. praeiūdicētis 3. Person 3. praeiūdicent |
Imperfekt | 1. Person 1. praeiūdicārem 2. Person 2. praeiūdicārēs 3. Person 3. praeiūdicāret | 1. Person 1. praeiūdicārēmus 2. Person 2. praeiūdicārētis 3. Person 3. praeiūdicārent |
Perfekt | 1. Person 1. praeiūdicāverim 2. Person 2. praeiūdicāveris 3. Person 3. praeiūdicāverit | 1. Person 1. praeiūdicāverimus 2. Person 2. praeiūdicāveritis 3. Person 3. praeiūdicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praeiūdicāvissem 2. Person 2. praeiūdicāvissēs 3. Person 3. praeiūdicāvisset | 1. Person 1. praeiūdicāvissēmus 2. Person 2. praeiūdicāvissētis 3. Person 3. praeiūdicāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praeiūdicā! | praeiūdicāte! |
Futur | 2. Person 2. praeiūdicāto! 3. Person 3. praeiūdicāto! | 2. Person 2. praeiūdicātōte! 3. Person 3. praeiūdicanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praeiūdicāre |
Perfekt | praeiūdicāvisse |
Futur | praeiūdicātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praeiūdicāns, praeiūdicantis |
Futur | praeiūdicātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praeiūdicandī |
---|---|
Dativ | praeiūdicandō |
Akkusativ | ad praeiūdicandum |
Ablativ | praeiūdicandō |
Supinum
praeiūdicātum |