praegestire
<iō, prae-gestire, - 4.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praegestīō 2. Person 2. praegestīs 3. Person 3. praegestīt | 1. Person 1. praegestīmus 2. Person 2. praegestītis 3. Person 3. praegestīunt |
Futur | 1. Person 1. praegestīam 2. Person 2. praegestīes 3. Person 3. praegestīet | 1. Person 1. praegestīemus 2. Person 2. praegestīetis 3. Person 3. praegestīent |
Imperfekt | 1. Person 1. praegestīebam 2. Person 2. praegestīebās 3. Person 3. praegestīebat | 1. Person 1. praegestīebāmus 2. Person 2. praegestīebātis 3. Person 3. praegestīebant |
Perfekt | 1. Person 1. praegestīvī 2. Person 2. praegestīvisti 3. Person 3. praegestīvit | 1. Person 1. praegestīvimus 2. Person 2. praegestīvistis 3. Person 3. praegestīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praegestīverō 2. Person 2. praegestīveris 3. Person 3. praegestīverit | 1. Person 1. praegestīverimus 2. Person 2. praegestīveritis 3. Person 3. praegestīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praegestīveram 2. Person 2. praegestīverās 3. Person 3. praegestīverat | 1. Person 1. praegestīverāmus 2. Person 2. praegestīverātis 3. Person 3. praegestīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praegestīam 2. Person 2. praegestīās 3. Person 3. praegestīat | 1. Person 1. praegestīāmus 2. Person 2. praegestīātis 3. Person 3. praegestīant |
Imperfekt | 1. Person 1. praegestīrem 2. Person 2. praegestīrēs 3. Person 3. praegestīret | 1. Person 1. praegestīrēmus 2. Person 2. praegestīrētis 3. Person 3. praegestīrent |
Perfekt | 1. Person 1. praegestīverim 2. Person 2. praegestīveris 3. Person 3. praegestīverit | 1. Person 1. praegestīverimus 2. Person 2. praegestīveritis 3. Person 3. praegestīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praegestīvissem 2. Person 2. praegestīvissēs 3. Person 3. praegestīvisset | 1. Person 1. praegestīvissēmus 2. Person 2. praegestīvissētis 3. Person 3. praegestīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praegestī! | praegestīte! |
Futur | 2. Person 2. praegestīto! 3. Person 3. praegestīto! | 2. Person 2. praegestītōte! 3. Person 3. praegestīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praegestīre |
Perfekt | praegestīvisse |
Futur | praegestītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praegestīens, praegestīentis |
Futur | praegestītūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praegestīendī |
---|---|
Dativ | praegestīendō |
Akkusativ | ad praegestīendum |
Ablativ | praegestīendō |
Supinum
praegestītum |