praefinire
<iō, īvī/iī, ītum 4.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praefīnīō 2. Person 2. praefīnīs 3. Person 3. praefīnīt | 1. Person 1. praefīnīmus 2. Person 2. praefīnītis 3. Person 3. praefīnīunt |
| Futur | 1. Person 1. praefīnīam 2. Person 2. praefīnīes 3. Person 3. praefīnīet | 1. Person 1. praefīnīemus 2. Person 2. praefīnīetis 3. Person 3. praefīnīent |
| Imperfekt | 1. Person 1. praefīnīebam 2. Person 2. praefīnīebās 3. Person 3. praefīnīebat | 1. Person 1. praefīnīebāmus 2. Person 2. praefīnīebātis 3. Person 3. praefīnīebant |
| Perfekt | 1. Person 1. praefīnīvī 2. Person 2. praefīnīvisti 3. Person 3. praefīnīvit | 1. Person 1. praefīnīvimus 2. Person 2. praefīnīvistis 3. Person 3. praefīnīvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praefīnīverō 2. Person 2. praefīnīveris 3. Person 3. praefīnīverit | 1. Person 1. praefīnīverimus 2. Person 2. praefīnīveritis 3. Person 3. praefīnīverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praefīnīveram 2. Person 2. praefīnīverās 3. Person 3. praefīnīverat | 1. Person 1. praefīnīverāmus 2. Person 2. praefīnīverātis 3. Person 3. praefīnīverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praefīnīam 2. Person 2. praefīnīās 3. Person 3. praefīnīat | 1. Person 1. praefīnīāmus 2. Person 2. praefīnīātis 3. Person 3. praefīnīant |
| Imperfekt | 1. Person 1. praefīnīrem 2. Person 2. praefīnīrēs 3. Person 3. praefīnīret | 1. Person 1. praefīnīrēmus 2. Person 2. praefīnīrētis 3. Person 3. praefīnīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. praefīnīverim 2. Person 2. praefīnīveris 3. Person 3. praefīnīverit | 1. Person 1. praefīnīverimus 2. Person 2. praefīnīveritis 3. Person 3. praefīnīverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praefīnīvissem 2. Person 2. praefīnīvissēs 3. Person 3. praefīnīvisset | 1. Person 1. praefīnīvissēmus 2. Person 2. praefīnīvissētis 3. Person 3. praefīnīvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praefīnī! | praefīnīte! |
| Futur | 2. Person 2. praefīnīto! 3. Person 3. praefīnīto! | 2. Person 2. praefīnītōte! 3. Person 3. praefīnīunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praefīnīre |
| Perfekt | praefīnīvisse |
| Futur | praefīnītūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praefīnīens, praefīnīentis |
| Futur | praefīnītūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praefīnīendī |
|---|---|
| Dativ | praefīnīendō |
| Akkusativ | ad praefīnīendum |
| Ablativ | praefīnīendō |
Supinum
| praefīnītum |
