praecantare
<ō, āvī, ātum 1.>(T.?) Petronius Niger (auch bekannt als C. Petronius Arbiter) Petr.Übersicht aller Übersetzungen
- besprechen, bezaubernprae-cantāreprae-cantāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praecantō 2. Person 2. praecantās 3. Person 3. praecantat | 1. Person 1. praecantāmus 2. Person 2. praecantātis 3. Person 3. praecantant |
| Futur | 1. Person 1. praecantābō 2. Person 2. praecantābis 3. Person 3. praecantābit | 1. Person 1. praecantābimus 2. Person 2. praecantābitis 3. Person 3. praecantābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. praecantābam 2. Person 2. praecantābās 3. Person 3. praecantābat | 1. Person 1. praecantābāmus 2. Person 2. praecantābātis 3. Person 3. praecantābant |
| Perfekt | 1. Person 1. praecantāvī 2. Person 2. praecantāvisti 3. Person 3. praecantāvit | 1. Person 1. praecantāvimus 2. Person 2. praecantāvistis 3. Person 3. praecantāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. praecantāverō 2. Person 2. praecantāveris 3. Person 3. praecantāverit | 1. Person 1. praecantāverimus 2. Person 2. praecantāveritis 3. Person 3. praecantāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praecantāveram 2. Person 2. praecantāverās 3. Person 3. praecantāverat | 1. Person 1. praecantāverāmus 2. Person 2. praecantāverātis 3. Person 3. praecantāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. praecantem 2. Person 2. praecantēs 3. Person 3. praecantet | 1. Person 1. praecantēmus 2. Person 2. praecantētis 3. Person 3. praecantent |
| Imperfekt | 1. Person 1. praecantārem 2. Person 2. praecantārēs 3. Person 3. praecantāret | 1. Person 1. praecantārēmus 2. Person 2. praecantārētis 3. Person 3. praecantārent |
| Perfekt | 1. Person 1. praecantāverim 2. Person 2. praecantāveris 3. Person 3. praecantāverit | 1. Person 1. praecantāverimus 2. Person 2. praecantāveritis 3. Person 3. praecantāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. praecantāvissem 2. Person 2. praecantāvissēs 3. Person 3. praecantāvisset | 1. Person 1. praecantāvissēmus 2. Person 2. praecantāvissētis 3. Person 3. praecantāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | praecantā! | praecantāte! |
| Futur | 2. Person 2. praecantāto! 3. Person 3. praecantāto! | 2. Person 2. praecantātōte! 3. Person 3. praecantanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | praecantāre |
| Perfekt | praecantāvisse |
| Futur | praecantātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | praecantāns, praecantantis |
| Futur | praecantātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | praecantandī |
|---|---|
| Dativ | praecantandō |
| Akkusativ | ad praecantandum |
| Ablativ | praecantandō |
Supinum
| praecantātum |
