persultare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||saltare|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. persultō 2. Person 2. persultās 3. Person 3. persultat | 1. Person 1. persultāmus 2. Person 2. persultātis 3. Person 3. persultant |
Futur | 1. Person 1. persultābō 2. Person 2. persultābis 3. Person 3. persultābit | 1. Person 1. persultābimus 2. Person 2. persultābitis 3. Person 3. persultābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. persultābam 2. Person 2. persultābās 3. Person 3. persultābat | 1. Person 1. persultābāmus 2. Person 2. persultābātis 3. Person 3. persultābant |
Perfekt | 1. Person 1. persultāvī 2. Person 2. persultāvisti 3. Person 3. persultāvit | 1. Person 1. persultāvimus 2. Person 2. persultāvistis 3. Person 3. persultāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. persultāverō 2. Person 2. persultāveris 3. Person 3. persultāverit | 1. Person 1. persultāverimus 2. Person 2. persultāveritis 3. Person 3. persultāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. persultāveram 2. Person 2. persultāverās 3. Person 3. persultāverat | 1. Person 1. persultāverāmus 2. Person 2. persultāverātis 3. Person 3. persultāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. persultem 2. Person 2. persultēs 3. Person 3. persultet | 1. Person 1. persultēmus 2. Person 2. persultētis 3. Person 3. persultent |
Imperfekt | 1. Person 1. persultārem 2. Person 2. persultārēs 3. Person 3. persultāret | 1. Person 1. persultārēmus 2. Person 2. persultārētis 3. Person 3. persultārent |
Perfekt | 1. Person 1. persultāverim 2. Person 2. persultāveris 3. Person 3. persultāverit | 1. Person 1. persultāverimus 2. Person 2. persultāveritis 3. Person 3. persultāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. persultāvissem 2. Person 2. persultāvissēs 3. Person 3. persultāvisset | 1. Person 1. persultāvissēmus 2. Person 2. persultāvissētis 3. Person 3. persultāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | persultā! | persultāte! |
Futur | 2. Person 2. persultāto! 3. Person 3. persultāto! | 2. Person 2. persultātōte! 3. Person 3. persultanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | persultāre |
Perfekt | persultāvisse |
Futur | persultātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | persultāns, persultantis |
Futur | persultātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | persultandī |
---|---|
Dativ | persultandō |
Akkusativ | ad persultandum |
Ablativ | persultandō |
Supinum
persultātum |
persultare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||saltare|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- durchstreifenpersultārepersultāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. persultō 2. Person 2. persultās 3. Person 3. persultat | 1. Person 1. persultāmus 2. Person 2. persultātis 3. Person 3. persultant |
Futur | 1. Person 1. persultābō 2. Person 2. persultābis 3. Person 3. persultābit | 1. Person 1. persultābimus 2. Person 2. persultābitis 3. Person 3. persultābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. persultābam 2. Person 2. persultābās 3. Person 3. persultābat | 1. Person 1. persultābāmus 2. Person 2. persultābātis 3. Person 3. persultābant |
Perfekt | 1. Person 1. persultāvī 2. Person 2. persultāvisti 3. Person 3. persultāvit | 1. Person 1. persultāvimus 2. Person 2. persultāvistis 3. Person 3. persultāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. persultāverō 2. Person 2. persultāveris 3. Person 3. persultāverit | 1. Person 1. persultāverimus 2. Person 2. persultāveritis 3. Person 3. persultāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. persultāveram 2. Person 2. persultāverās 3. Person 3. persultāverat | 1. Person 1. persultāverāmus 2. Person 2. persultāverātis 3. Person 3. persultāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. persultem 2. Person 2. persultēs 3. Person 3. persultet | 1. Person 1. persultēmus 2. Person 2. persultētis 3. Person 3. persultent |
Imperfekt | 1. Person 1. persultārem 2. Person 2. persultārēs 3. Person 3. persultāret | 1. Person 1. persultārēmus 2. Person 2. persultārētis 3. Person 3. persultārent |
Perfekt | 1. Person 1. persultāverim 2. Person 2. persultāveris 3. Person 3. persultāverit | 1. Person 1. persultāverimus 2. Person 2. persultāveritis 3. Person 3. persultāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. persultāvissem 2. Person 2. persultāvissēs 3. Person 3. persultāvisset | 1. Person 1. persultāvissēmus 2. Person 2. persultāvissētis 3. Person 3. persultāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | persultā! | persultāte! |
Futur | 2. Person 2. persultāto! 3. Person 3. persultāto! | 2. Person 2. persultātōte! 3. Person 3. persultanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | persultāre |
Perfekt | persultāvisse |
Futur | persultātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | persultāns, persultantis |
Futur | persultātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | persultandī |
---|---|
Dativ | persultandō |
Akkusativ | ad persultandum |
Ablativ | persultandō |
Supinum
persultātum |