perlicere
<liciō, lēxī, lectum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- per-licere → siehe „pel-licere“per-licere → siehe „pel-licere“
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. perliciō 2. Person 2. perlicis 3. Person 3. perlicit | 1. Person 1. perlicimus 2. Person 2. perlicitis 3. Person 3. perliciunt |
| Futur | 1. Person 1. perliciam 2. Person 2. perliciēs 3. Person 3. perliciet | 1. Person 1. perliciēmus 2. Person 2. perliciētis 3. Person 3. perlicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. perliciēbam 2. Person 2. perliciēbās 3. Person 3. perliciēbat | 1. Person 1. perliciēbāmus 2. Person 2. perliciēbātis 3. Person 3. perliciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. perlēxī 2. Person 2. perlēxīsti 3. Person 3. perlēxit | 1. Person 1. perlēximus 2. Person 2. perlēxīstis 3. Person 3. perlēxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. perlēxerō 2. Person 2. perlēxeris 3. Person 3. perlēxerit | 1. Person 1. perlēxerimus 2. Person 2. perlēxeritis 3. Person 3. perlēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. perlēxeram 2. Person 2. perlēxerās 3. Person 3. perlēxerat | 1. Person 1. perlēxerāmus 2. Person 2. perlēxerātis 3. Person 3. perlēxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. perliciam 2. Person 2. perliciās 3. Person 3. perliciat | 1. Person 1. perliciāmus 2. Person 2. perliciātis 3. Person 3. perliciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. perlicerem 2. Person 2. perlicerēs 3. Person 3. perliceret | 1. Person 1. perlicerēmus 2. Person 2. perlicerētis 3. Person 3. perlicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. perlēxerim 2. Person 2. perlēxeris 3. Person 3. perlēxerit | 1. Person 1. perlēxerimus 2. Person 2. perlēxeritis 3. Person 3. perlēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. perlēxīssem 2. Person 2. perlēxīssēs 3. Person 3. perlēxīsset | 1. Person 1. perlēxissēmus 2. Person 2. perlēxissētis 3. Person 3. perlēxīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | perlice! | perlicite! |
| Futur | 2. Person 2. perlicito! 3. Person 3. perlicito! | 2. Person 2. perlicitōte! 3. Person 3. perliciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | perlicere |
| Perfekt | perlēxīsse |
| Futur | perlectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | perliciēns, perliciēntis |
| Futur | perlectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | perliciēndī |
|---|---|
| Dativ | perliciēndō |
| Akkusativ | ad perliciēndum |
| Ablativ | perliciēndō |
Supinum
| perlectum |