oppectere
<ō, op-pectere, - 3.> humorvoll, scherzhafthumT. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. oppectō 2. Person 2. oppectis 3. Person 3. oppectit | 1. Person 1. oppectimus 2. Person 2. oppectitis 3. Person 3. oppectunt |
Futur | 1. Person 1. oppectam 2. Person 2. oppectes 3. Person 3. oppectet | 1. Person 1. oppectemus 2. Person 2. oppectetis 3. Person 3. oppectent |
Imperfekt | 1. Person 1. oppectebam 2. Person 2. oppectebās 3. Person 3. oppectebat | 1. Person 1. oppectebāmus 2. Person 2. oppectebātis 3. Person 3. oppectebant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. oppectam 2. Person 2. oppectās 3. Person 3. oppectat | 1. Person 1. oppectāmus 2. Person 2. oppectātis 3. Person 3. oppectant |
Imperfekt | 1. Person 1. oppecterem 2. Person 2. oppecterēs 3. Person 3. oppecteret | 1. Person 1. oppecterēmus 2. Person 2. oppecterētis 3. Person 3. oppecterent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | oppecte! | oppectite! |
Futur | 2. Person 2. oppectito! 3. Person 3. oppectito! | 2. Person 2. oppectitōte! 3. Person 3. oppectunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | oppectere |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | oppectens, oppectentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | oppectendī |
---|---|
Dativ | oppectendō |
Akkusativ | ad oppectendum |
Ablativ | oppectendō |
Supinum
- |