obvenire
<veniō, vēnī, ventum 4.>Übersicht aller Übersetzungen
- eintreffen, sich einfinden (pugnae bei der Schlacht)ob-venīre (nachklassischnachkl.)ob-venīre (nachklassischnachkl.)
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obvenīō 2. Person 2. obvenīs 3. Person 3. obvenīt | 1. Person 1. obvenīmus 2. Person 2. obvenītis 3. Person 3. obvenīunt |
| Futur | 1. Person 1. obvenīam 2. Person 2. obvenīes 3. Person 3. obvenīet | 1. Person 1. obvenīemus 2. Person 2. obvenīetis 3. Person 3. obvenīent |
| Imperfekt | 1. Person 1. obvenīebam 2. Person 2. obvenīebās 3. Person 3. obvenīebat | 1. Person 1. obvenīebāmus 2. Person 2. obvenīebātis 3. Person 3. obvenīebant |
| Perfekt | 1. Person 1. obvenī 2. Person 2. obvenisti 3. Person 3. obvenit | 1. Person 1. obvenimus 2. Person 2. obvenistis 3. Person 3. obvenērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. obvenerō 2. Person 2. obveneris 3. Person 3. obvenerit | 1. Person 1. obvenerimus 2. Person 2. obveneritis 3. Person 3. obvenerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obveneram 2. Person 2. obvenerās 3. Person 3. obvenerat | 1. Person 1. obvenerāmus 2. Person 2. obvenerātis 3. Person 3. obvenerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obvenīam 2. Person 2. obvenīās 3. Person 3. obvenīat | 1. Person 1. obvenīāmus 2. Person 2. obvenīātis 3. Person 3. obvenīant |
| Imperfekt | 1. Person 1. obvenīrem 2. Person 2. obvenīrēs 3. Person 3. obvenīret | 1. Person 1. obvenīrēmus 2. Person 2. obvenīrētis 3. Person 3. obvenīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. obvenerim 2. Person 2. obveneris 3. Person 3. obvenerit | 1. Person 1. obvenerimus 2. Person 2. obveneritis 3. Person 3. obvenerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obvenissem 2. Person 2. obvenissēs 3. Person 3. obvenisset | 1. Person 1. obvenissēmus 2. Person 2. obvenissētis 3. Person 3. obvenissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | obvenī! | obvenīte! |
| Futur | 2. Person 2. obvenīto! 3. Person 3. obvenīto! | 2. Person 2. obvenītōte! 3. Person 3. obvenīunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | obvenīre |
| Perfekt | obvenisse |
| Futur | obventūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | obvenīens, obvenīentis |
| Futur | obve&nmacr;tūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | obvenīendī |
|---|---|
| Dativ | obvenīendō |
| Akkusativ | ad obvenīendum |
| Ablativ | obvenīendō |
Supinum
| obventum |