obturbare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- unterbrechen, störenob-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfigob-turbāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obturbō 2. Person 2. obturbās 3. Person 3. obturbat | 1. Person 1. obturbāmus 2. Person 2. obturbātis 3. Person 3. obturbant |
Futur | 1. Person 1. obturbābō 2. Person 2. obturbābis 3. Person 3. obturbābit | 1. Person 1. obturbābimus 2. Person 2. obturbābitis 3. Person 3. obturbābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. obturbābam 2. Person 2. obturbābās 3. Person 3. obturbābat | 1. Person 1. obturbābāmus 2. Person 2. obturbābātis 3. Person 3. obturbābant |
Perfekt | 1. Person 1. obturbāvī 2. Person 2. obturbāvisti 3. Person 3. obturbāvit | 1. Person 1. obturbāvimus 2. Person 2. obturbāvistis 3. Person 3. obturbāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obturbāverō 2. Person 2. obturbāveris 3. Person 3. obturbāverit | 1. Person 1. obturbāverimus 2. Person 2. obturbāveritis 3. Person 3. obturbāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obturbāveram 2. Person 2. obturbāverās 3. Person 3. obturbāverat | 1. Person 1. obturbāverāmus 2. Person 2. obturbāverātis 3. Person 3. obturbāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obturbem 2. Person 2. obturbēs 3. Person 3. obturbet | 1. Person 1. obturbēmus 2. Person 2. obturbētis 3. Person 3. obturbent |
Imperfekt | 1. Person 1. obturbārem 2. Person 2. obturbārēs 3. Person 3. obturbāret | 1. Person 1. obturbārēmus 2. Person 2. obturbārētis 3. Person 3. obturbārent |
Perfekt | 1. Person 1. obturbāverim 2. Person 2. obturbāveris 3. Person 3. obturbāverit | 1. Person 1. obturbāverimus 2. Person 2. obturbāveritis 3. Person 3. obturbāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obturbāvissem 2. Person 2. obturbāvissēs 3. Person 3. obturbāvisset | 1. Person 1. obturbāvissēmus 2. Person 2. obturbāvissētis 3. Person 3. obturbāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obturbā! | obturbāte! |
Futur | 2. Person 2. obturbāto! 3. Person 3. obturbāto! | 2. Person 2. obturbātōte! 3. Person 3. obturbanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obturbāre |
Perfekt | obturbāvisse |
Futur | obturbātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obturbāns, obturbantis |
Futur | obturbātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | obturbandī |
---|---|
Dativ | obturbandō |
Akkusativ | ad obturbandum |
Ablativ | obturbandō |
Supinum
obturbātum |