obtruncare
<ō, āvī, ātum 1.> (unklassischunkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- in Stücke hauen, niederhauenob-truncāreob-truncāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obtruncō 2. Person 2. obtruncās 3. Person 3. obtruncat | 1. Person 1. obtruncāmus 2. Person 2. obtruncātis 3. Person 3. obtruncant |
Futur | 1. Person 1. obtruncābō 2. Person 2. obtruncābis 3. Person 3. obtruncābit | 1. Person 1. obtruncābimus 2. Person 2. obtruncābitis 3. Person 3. obtruncābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. obtruncābam 2. Person 2. obtruncābās 3. Person 3. obtruncābat | 1. Person 1. obtruncābāmus 2. Person 2. obtruncābātis 3. Person 3. obtruncābant |
Perfekt | 1. Person 1. obtruncāvī 2. Person 2. obtruncāvisti 3. Person 3. obtruncāvit | 1. Person 1. obtruncāvimus 2. Person 2. obtruncāvistis 3. Person 3. obtruncāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obtruncāverō 2. Person 2. obtruncāveris 3. Person 3. obtruncāverit | 1. Person 1. obtruncāverimus 2. Person 2. obtruncāveritis 3. Person 3. obtruncāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obtruncāveram 2. Person 2. obtruncāverās 3. Person 3. obtruncāverat | 1. Person 1. obtruncāverāmus 2. Person 2. obtruncāverātis 3. Person 3. obtruncāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obtruncem 2. Person 2. obtruncēs 3. Person 3. obtruncet | 1. Person 1. obtruncēmus 2. Person 2. obtruncētis 3. Person 3. obtruncent |
Imperfekt | 1. Person 1. obtruncārem 2. Person 2. obtruncārēs 3. Person 3. obtruncāret | 1. Person 1. obtruncārēmus 2. Person 2. obtruncārētis 3. Person 3. obtruncārent |
Perfekt | 1. Person 1. obtruncāverim 2. Person 2. obtruncāveris 3. Person 3. obtruncāverit | 1. Person 1. obtruncāverimus 2. Person 2. obtruncāveritis 3. Person 3. obtruncāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obtruncāvissem 2. Person 2. obtruncāvissēs 3. Person 3. obtruncāvisset | 1. Person 1. obtruncāvissēmus 2. Person 2. obtruncāvissētis 3. Person 3. obtruncāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obtruncā! | obtruncāte! |
Futur | 2. Person 2. obtruncāto! 3. Person 3. obtruncāto! | 2. Person 2. obtruncātōte! 3. Person 3. obtruncanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obtruncāre |
Perfekt | obtruncāvisse |
Futur | obtruncātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obtruncāns, obtruncantis |
Futur | obtruncātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | obtruncandī |
---|---|
Dativ | obtruncandō |
Akkusativ | ad obtruncandum |
Ablativ | obtruncandō |
Supinum
obtruncātum |