obsurdescere
<surdēscō, surduī, - 3.> ||surdus||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obsurdēscō 2. Person 2. obsurdēscis 3. Person 3. obsurdēscit | 1. Person 1. obsurdēscimus 2. Person 2. obsurdēscitis 3. Person 3. obsurdēscunt |
| Futur | 1. Person 1. obsurdēscam 2. Person 2. obsurdēsces 3. Person 3. obsurdēscet | 1. Person 1. obsurdēscemus 2. Person 2. obsurdēscetis 3. Person 3. obsurdēscent |
| Imperfekt | 1. Person 1. obsurdēscebam 2. Person 2. obsurdēscebās 3. Person 3. obsurdēscebat | 1. Person 1. obsurdēscebāmus 2. Person 2. obsurdēscebātis 3. Person 3. obsurdēscebant |
| Perfekt | 1. Person 1. obsurduī 2. Person 2. obsurduisti 3. Person 3. obsurduit | 1. Person 1. obsurduimus 2. Person 2. obsurduistis 3. Person 3. obsurduērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. obsurduerō 2. Person 2. obsurdueris 3. Person 3. obsurduerit | 1. Person 1. obsurduerimus 2. Person 2. obsurdueritis 3. Person 3. obsurduerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obsurdueram 2. Person 2. obsurduerās 3. Person 3. obsurduerat | 1. Person 1. obsurduerāmus 2. Person 2. obsurduerātis 3. Person 3. obsurduerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obsurdēscam 2. Person 2. obsurdēscās 3. Person 3. obsurdēscat | 1. Person 1. obsurdēscāmus 2. Person 2. obsurdēscātis 3. Person 3. obsurdēscant |
| Imperfekt | 1. Person 1. obsurdēscerem 2. Person 2. obsurdēscerēs 3. Person 3. obsurdēsceret | 1. Person 1. obsurdēscerēmus 2. Person 2. obsurdēscerētis 3. Person 3. obsurdēscerent |
| Perfekt | 1. Person 1. obsurduerim 2. Person 2. obsurdueris 3. Person 3. obsurduerit | 1. Person 1. obsurduerimus 2. Person 2. obsurdueritis 3. Person 3. obsurduerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obsurduissem 2. Person 2. obsurduissēs 3. Person 3. obsurduisset | 1. Person 1. obsurduissēmus 2. Person 2. obsurduissētis 3. Person 3. obsurduissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | obsurdēsce! | obsurdēscite! |
| Futur | 2. Person 2. obsurdēscito! 3. Person 3. obsurdēscito! | 2. Person 2. obsurdēscitōte! 3. Person 3. obsurdēscunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | obsurdēscere |
| Perfekt | obsurduisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | obsurdēscens, obsurdēscentis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | obsurdēscendī |
|---|---|
| Dativ | obsurdēscendō |
| Akkusativ | ad obsurdēscendum |
| Ablativ | obsurdēscendō |
Supinum
| - |