obsuere
<suō, suī, sūtum 3.> poetischpoet (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obsuō 2. Person 2. obsuis 3. Person 3. obsuit | 1. Person 1. obsuimus 2. Person 2. obsuitis 3. Person 3. obsuunt |
Futur | 1. Person 1. obsuam 2. Person 2. obsues 3. Person 3. obsuet | 1. Person 1. obsuemus 2. Person 2. obsuetis 3. Person 3. obsuent |
Imperfekt | 1. Person 1. obsuebam 2. Person 2. obsuebās 3. Person 3. obsuebat | 1. Person 1. obsuebāmus 2. Person 2. obsuebātis 3. Person 3. obsuebant |
Perfekt | 1. Person 1. obsuī 2. Person 2. obsuisti 3. Person 3. obsuit | 1. Person 1. obsuimus 2. Person 2. obsuistis 3. Person 3. obsuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obsuerō 2. Person 2. obsueris 3. Person 3. obsuerit | 1. Person 1. obsuerimus 2. Person 2. obsueritis 3. Person 3. obsuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obsueram 2. Person 2. obsuerās 3. Person 3. obsuerat | 1. Person 1. obsuerāmus 2. Person 2. obsuerātis 3. Person 3. obsuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obsuam 2. Person 2. obsuās 3. Person 3. obsuat | 1. Person 1. obsuāmus 2. Person 2. obsuātis 3. Person 3. obsuant |
Imperfekt | 1. Person 1. obsuerem 2. Person 2. obsuerēs 3. Person 3. obsueret | 1. Person 1. obsuerēmus 2. Person 2. obsuerētis 3. Person 3. obsuerent |
Perfekt | 1. Person 1. obsuerim 2. Person 2. obsueris 3. Person 3. obsuerit | 1. Person 1. obsuerimus 2. Person 2. obsueritis 3. Person 3. obsuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obsuissem 2. Person 2. obsuissēs 3. Person 3. obsuisset | 1. Person 1. obsuissēmus 2. Person 2. obsuissētis 3. Person 3. obsuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obsue! | obsuite! |
Futur | 2. Person 2. obsuito! 3. Person 3. obsuito! | 2. Person 2. obsuitōte! 3. Person 3. obsuunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obsuere |
Perfekt | obsuisse |
Futur | obsūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obsuens, obsuentis |
Futur | obsūtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | obsuendī |
---|---|
Dativ | obsuendō |
Akkusativ | ad obsuendum |
Ablativ | obsuendō |
Supinum
obsūtum |