obstupescere
<stupēscō, stupuī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- erstarren, betäubt werdenob-stupēscereob-stupēscere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obstupēscō 2. Person 2. obstupēscis 3. Person 3. obstupēscit | 1. Person 1. obstupēscimus 2. Person 2. obstupēscitis 3. Person 3. obstupēscunt |
Futur | 1. Person 1. obstupēscam 2. Person 2. obstupēsces 3. Person 3. obstupēscet | 1. Person 1. obstupēscemus 2. Person 2. obstupēscetis 3. Person 3. obstupēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. obstupēscebam 2. Person 2. obstupēscebās 3. Person 3. obstupēscebat | 1. Person 1. obstupēscebāmus 2. Person 2. obstupēscebātis 3. Person 3. obstupēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. obstupuī 2. Person 2. obstupuisti 3. Person 3. obstupuit | 1. Person 1. obstupuimus 2. Person 2. obstupuistis 3. Person 3. obstupuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obstupuerō 2. Person 2. obstupueris 3. Person 3. obstupuerit | 1. Person 1. obstupuerimus 2. Person 2. obstupueritis 3. Person 3. obstupuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obstupueram 2. Person 2. obstupuerās 3. Person 3. obstupuerat | 1. Person 1. obstupuerāmus 2. Person 2. obstupuerātis 3. Person 3. obstupuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obstupēscam 2. Person 2. obstupēscās 3. Person 3. obstupēscat | 1. Person 1. obstupēscāmus 2. Person 2. obstupēscātis 3. Person 3. obstupēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. obstupēscerem 2. Person 2. obstupēscerēs 3. Person 3. obstupēsceret | 1. Person 1. obstupēscerēmus 2. Person 2. obstupēscerētis 3. Person 3. obstupēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. obstupuerim 2. Person 2. obstupueris 3. Person 3. obstupuerit | 1. Person 1. obstupuerimus 2. Person 2. obstupueritis 3. Person 3. obstupuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obstupuissem 2. Person 2. obstupuissēs 3. Person 3. obstupuisset | 1. Person 1. obstupuissēmus 2. Person 2. obstupuissētis 3. Person 3. obstupuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obstupēsce! | obstupēscite! |
Futur | 2. Person 2. obstupēscito! 3. Person 3. obstupēscito! | 2. Person 2. obstupēscitōte! 3. Person 3. obstupēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obstupēscere |
Perfekt | obstupuisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obstupēscens, obstupēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | obstupēscendī |
---|---|
Dativ | obstupēscendō |
Akkusativ | ad obstupēscendum |
Ablativ | obstupēscendō |
Supinum
- |