obsistere
<sistō, stitī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- sich entgegenstellenob-sistereob-sistere
- entgegenstehen (alicui jemandem)ob-sistere Perfektperfob-sistere Perfektperf
- obsistere famae alicuiusjemandes Ruf verdunkelnobsistere famae alicuius
- sich widersetzen (alicui jemandem)ob-sisterebekämpfen (alicui jemanden), (ne/quominus dass, +Infinitiv inf)ob-sistereob-sistere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obsistō 2. Person 2. obsistis 3. Person 3. obsistit | 1. Person 1. obsistimus 2. Person 2. obsistitis 3. Person 3. obsistunt |
Futur | 1. Person 1. obsistam 2. Person 2. obsistes 3. Person 3. obsistet | 1. Person 1. obsistemus 2. Person 2. obsistetis 3. Person 3. obsistent |
Imperfekt | 1. Person 1. obsistebam 2. Person 2. obsistebās 3. Person 3. obsistebat | 1. Person 1. obsistebāmus 2. Person 2. obsistebātis 3. Person 3. obsistebant |
Perfekt | 1. Person 1. obstitī 2. Person 2. obstitisti 3. Person 3. obstitit | 1. Person 1. obstitimus 2. Person 2. obstitistis 3. Person 3. obstitērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obstiterō 2. Person 2. obstiteris 3. Person 3. obstiterit | 1. Person 1. obstiterimus 2. Person 2. obstiteritis 3. Person 3. obstiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obstiteram 2. Person 2. obstiterās 3. Person 3. obstiterat | 1. Person 1. obstiterāmus 2. Person 2. obstiterātis 3. Person 3. obstiterant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obsistam 2. Person 2. obsistās 3. Person 3. obsistat | 1. Person 1. obsistāmus 2. Person 2. obsistātis 3. Person 3. obsistant |
Imperfekt | 1. Person 1. obsisterem 2. Person 2. obsisterēs 3. Person 3. obsisteret | 1. Person 1. obsisterēmus 2. Person 2. obsisterētis 3. Person 3. obsisterent |
Perfekt | 1. Person 1. obstiterim 2. Person 2. obstiteris 3. Person 3. obstiterit | 1. Person 1. obstiterimus 2. Person 2. obstiteritis 3. Person 3. obstiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obstitissem 2. Person 2. obstitissēs 3. Person 3. obstitisset | 1. Person 1. obstitissēmus 2. Person 2. obstitissētis 3. Person 3. obstitissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obsiste! | obsistite! |
Futur | 2. Person 2. obsistito! 3. Person 3. obsistito! | 2. Person 2. obsistitōte! 3. Person 3. obsistunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obsistere |
Perfekt | obstitisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obsistens, obsistentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | obsistendī |
---|---|
Dativ | obsistendō |
Akkusativ | ad obsistendum |
Ablativ | obsistendō |
Supinum
- |