obnuntiare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- Unangenehmes meldenob-nūntiāre (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)ob-nūntiāre (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
- böse Vorzeichen melden, Einspruch erheben (alicui/alicui rei gegen j-n/gegen etwas)ob-nūntiāre ReligionRELob-nūntiāre ReligionREL
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obnūntiō 2. Person 2. obnūntiās 3. Person 3. obnūntiat | 1. Person 1. obnūntiāmus 2. Person 2. obnūntiātis 3. Person 3. obnūntiant |
Futur | 1. Person 1. obnūntiābō 2. Person 2. obnūntiābis 3. Person 3. obnūntiābit | 1. Person 1. obnūntiābimus 2. Person 2. obnūntiābitis 3. Person 3. obnūntiābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. obnūntiābam 2. Person 2. obnūntiābās 3. Person 3. obnūntiābat | 1. Person 1. obnūntiābāmus 2. Person 2. obnūntiābātis 3. Person 3. obnūntiābant |
Perfekt | 1. Person 1. obnūntiāvī 2. Person 2. obnūntiāvisti 3. Person 3. obnūntiāvit | 1. Person 1. obnūntiāvimus 2. Person 2. obnūntiāvistis 3. Person 3. obnūntiāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obnūntiāverō 2. Person 2. obnūntiāveris 3. Person 3. obnūntiāverit | 1. Person 1. obnūntiāverimus 2. Person 2. obnūntiāveritis 3. Person 3. obnūntiāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obnūntiāveram 2. Person 2. obnūntiāverās 3. Person 3. obnūntiāverat | 1. Person 1. obnūntiāverāmus 2. Person 2. obnūntiāverātis 3. Person 3. obnūntiāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obnūntiem 2. Person 2. obnūntiēs 3. Person 3. obnūntiet | 1. Person 1. obnūntiēmus 2. Person 2. obnūntiētis 3. Person 3. obnūntient |
Imperfekt | 1. Person 1. obnūntiārem 2. Person 2. obnūntiārēs 3. Person 3. obnūntiāret | 1. Person 1. obnūntiārēmus 2. Person 2. obnūntiārētis 3. Person 3. obnūntiārent |
Perfekt | 1. Person 1. obnūntiāverim 2. Person 2. obnūntiāveris 3. Person 3. obnūntiāverit | 1. Person 1. obnūntiāverimus 2. Person 2. obnūntiāveritis 3. Person 3. obnūntiāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obnūntiāvissem 2. Person 2. obnūntiāvissēs 3. Person 3. obnūntiāvisset | 1. Person 1. obnūntiāvissēmus 2. Person 2. obnūntiāvissētis 3. Person 3. obnūntiāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obnūntiā! | obnūntiāte! |
Futur | 2. Person 2. obnūntiāto! 3. Person 3. obnūntiāto! | 2. Person 2. obnūntiātōte! 3. Person 3. obnūntianto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obnūntiāre |
Perfekt | obnūntiāvisse |
Futur | obnūntiātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obnūntiāns, obnūntiantis |
Futur | obnūntiātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | obnūntiandī |
---|---|
Dativ | obnūntiandō |
Akkusativ | ad obnūntiandum |
Ablativ | obnūntiandō |
Supinum
obnūntiātum |