oberrare
<ō, āvī, ātum 1.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- hin und her irren, umherirren (alicui rei an etwas)ob-errāreob-errāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. oberrō 2. Person 2. oberrās 3. Person 3. oberrat | 1. Person 1. oberrāmus 2. Person 2. oberrātis 3. Person 3. oberrant |
| Futur | 1. Person 1. oberrābō 2. Person 2. oberrābis 3. Person 3. oberrābit | 1. Person 1. oberrābimus 2. Person 2. oberrābitis 3. Person 3. oberrābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. oberrābam 2. Person 2. oberrābās 3. Person 3. oberrābat | 1. Person 1. oberrābāmus 2. Person 2. oberrābātis 3. Person 3. oberrābant |
| Perfekt | 1. Person 1. oberrāvī 2. Person 2. oberrāvisti 3. Person 3. oberrāvit | 1. Person 1. oberrāvimus 2. Person 2. oberrāvistis 3. Person 3. oberrāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. oberrāverō 2. Person 2. oberrāveris 3. Person 3. oberrāverit | 1. Person 1. oberrāverimus 2. Person 2. oberrāveritis 3. Person 3. oberrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. oberrāveram 2. Person 2. oberrāverās 3. Person 3. oberrāverat | 1. Person 1. oberrāverāmus 2. Person 2. oberrāverātis 3. Person 3. oberrāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. oberrem 2. Person 2. oberrēs 3. Person 3. oberret | 1. Person 1. oberrēmus 2. Person 2. oberrētis 3. Person 3. oberrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. oberrārem 2. Person 2. oberrārēs 3. Person 3. oberrāret | 1. Person 1. oberrārēmus 2. Person 2. oberrārētis 3. Person 3. oberrārent |
| Perfekt | 1. Person 1. oberrāverim 2. Person 2. oberrāveris 3. Person 3. oberrāverit | 1. Person 1. oberrāverimus 2. Person 2. oberrāveritis 3. Person 3. oberrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. oberrāvissem 2. Person 2. oberrāvissēs 3. Person 3. oberrāvisset | 1. Person 1. oberrāvissēmus 2. Person 2. oberrāvissētis 3. Person 3. oberrāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | oberrā! | oberrāte! |
| Futur | 2. Person 2. oberrāto! 3. Person 3. oberrāto! | 2. Person 2. oberrātōte! 3. Person 3. oberranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | oberrāre |
| Perfekt | oberrāvisse |
| Futur | oberrātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | oberrāns, oberrantis |
| Futur | oberrātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | oberrandī |
|---|---|
| Dativ | oberrandō |
| Akkusativ | ad oberrandum |
| Ablativ | oberrandō |
Supinum
| oberrātum |