obducere
<dūcō, dūxī, ductum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- noch zugebenob-dūcereob-dūcere
- überziehen, bedeckenob-dūcereob-dūcere
- zusammenziehen, runzelnob-dūcere (nachklassischnachkl.) poetischpoetob-dūcere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- frontem obduceredie Stirn runzelnfrontem obducere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obdūcō 2. Person 2. obdūcis 3. Person 3. obdūcit | 1. Person 1. obdūcimus 2. Person 2. obdūcitis 3. Person 3. obdūcunt |
| Futur | 1. Person 1. obdūcam 2. Person 2. obdūces 3. Person 3. obdūcet | 1. Person 1. obdūcemus 2. Person 2. obdūcetis 3. Person 3. obdūcent |
| Imperfekt | 1. Person 1. obdūcebam 2. Person 2. obdūcebās 3. Person 3. obdūcebat | 1. Person 1. obdūcebāmus 2. Person 2. obdūcebātis 3. Person 3. obdūcebant |
| Perfekt | 1. Person 1. obdūxī 2. Person 2. obdūxisti 3. Person 3. obdūxit | 1. Person 1. obdūximus 2. Person 2. obdūxistis 3. Person 3. obdūxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. obdūxerō 2. Person 2. obdūxeris 3. Person 3. obdūxerit | 1. Person 1. obdūxerimus 2. Person 2. obdūxeritis 3. Person 3. obdūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obdūxeram 2. Person 2. obdūxerās 3. Person 3. obdūxerat | 1. Person 1. obdūxerāmus 2. Person 2. obdūxerātis 3. Person 3. obdūxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obdūcam 2. Person 2. obdūcās 3. Person 3. obdūcat | 1. Person 1. obdūcāmus 2. Person 2. obdūcātis 3. Person 3. obdūcant |
| Imperfekt | 1. Person 1. obdūcerem 2. Person 2. obdūcerēs 3. Person 3. obdūceret | 1. Person 1. obdūcerēmus 2. Person 2. obdūcerētis 3. Person 3. obdūcerent |
| Perfekt | 1. Person 1. obdūxerim 2. Person 2. obdūxeris 3. Person 3. obdūxerit | 1. Person 1. obdūxerimus 2. Person 2. obdūxeritis 3. Person 3. obdūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obdūxissem 2. Person 2. obdūxissēs 3. Person 3. obdūxisset | 1. Person 1. obdūxissēmus 2. Person 2. obdūxissētis 3. Person 3. obdūxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | obdūce! | obdūcite! |
| Futur | 2. Person 2. obdūcito! 3. Person 3. obdūcito! | 2. Person 2. obdūcitōte! 3. Person 3. obdūcunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | obdūcere |
| Perfekt | obdūxisse |
| Futur | obductūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | obdūcens, obdūcentis |
| Futur | obductūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | obdūcendī |
|---|---|
| Dativ | obdūcendō |
| Akkusativ | ad obdūcendum |
| Ablativ | obdūcendō |
Supinum
| obductum |