nuntiare
<ō, āvī, ātum 1.> ||nuntius||Übersicht aller Übersetzungen
- nūntiāre
- den Befehl überbringen, dass (ut dass) a bloßer konjktnūntiārenūntiāre
- nuntiatoauf diese Nachrichtnuntiato
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. nūntiō 2. Person 2. nūntiās 3. Person 3. nūntiat | 1. Person 1. nūntiāmus 2. Person 2. nūntiātis 3. Person 3. nūntiant |
| Futur | 1. Person 1. nūntiābō 2. Person 2. nūntiābis 3. Person 3. nūntiābit | 1. Person 1. nūntiābimus 2. Person 2. nūntiābitis 3. Person 3. nūntiābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. nūntiābam 2. Person 2. nūntiābās 3. Person 3. nūntiābat | 1. Person 1. nūntiābāmus 2. Person 2. nūntiābātis 3. Person 3. nūntiābant |
| Perfekt | 1. Person 1. nūntiāvī 2. Person 2. nūntiāvisti 3. Person 3. nūntiāvit | 1. Person 1. nūntiāvimus 2. Person 2. nūntiāvistis 3. Person 3. nūntiāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. nūntiāverō 2. Person 2. nūntiāveris 3. Person 3. nūntiāverit | 1. Person 1. nūntiāverimus 2. Person 2. nūntiāveritis 3. Person 3. nūntiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. nūntiāveram 2. Person 2. nūntiāverās 3. Person 3. nūntiāverat | 1. Person 1. nūntiāverāmus 2. Person 2. nūntiāverātis 3. Person 3. nūntiāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. nūntiem 2. Person 2. nūntiēs 3. Person 3. nūntiet | 1. Person 1. nūntiēmus 2. Person 2. nūntiētis 3. Person 3. nūntient |
| Imperfekt | 1. Person 1. nūntiārem 2. Person 2. nūntiārēs 3. Person 3. nūntiāret | 1. Person 1. nūntiārēmus 2. Person 2. nūntiārētis 3. Person 3. nūntiārent |
| Perfekt | 1. Person 1. nūntiāverim 2. Person 2. nūntiāveris 3. Person 3. nūntiāverit | 1. Person 1. nūntiāverimus 2. Person 2. nūntiāveritis 3. Person 3. nūntiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. nūntiāvissem 2. Person 2. nūntiāvissēs 3. Person 3. nūntiāvisset | 1. Person 1. nūntiāvissēmus 2. Person 2. nūntiāvissētis 3. Person 3. nūntiāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | nūntiā! | nūntiāte! |
| Futur | 2. Person 2. nūntiāto! 3. Person 3. nūntiāto! | 2. Person 2. nūntiātōte! 3. Person 3. nūntianto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | nūntiāre |
| Perfekt | nūntiāvisse |
| Futur | nūntiātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | nūntiāns, nūntiantis |
| Futur | nūntiātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | nūntiandī |
|---|---|
| Dativ | nūntiandō |
| Akkusativ | ad nūntiandum |
| Ablativ | nūntiandō |
Supinum
| nūntiātum |