nobilitare
<ō, āvī, ātum 1.> ||nobilis||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. nōbilitō 2. Person 2. nōbilitās 3. Person 3. nōbilitat | 1. Person 1. nōbilitāmus 2. Person 2. nōbilitātis 3. Person 3. nōbilitant |
| Futur | 1. Person 1. nōbilitābō 2. Person 2. nōbilitābis 3. Person 3. nōbilitābit | 1. Person 1. nōbilitābimus 2. Person 2. nōbilitābitis 3. Person 3. nōbilitābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. nōbilitābam 2. Person 2. nōbilitābās 3. Person 3. nōbilitābat | 1. Person 1. nōbilitābāmus 2. Person 2. nōbilitābātis 3. Person 3. nōbilitābant |
| Perfekt | 1. Person 1. nōbilitāvī 2. Person 2. nōbilitāvisti 3. Person 3. nōbilitāvit | 1. Person 1. nōbilitāvimus 2. Person 2. nōbilitāvistis 3. Person 3. nōbilitāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. nōbilitāverō 2. Person 2. nōbilitāveris 3. Person 3. nōbilitāverit | 1. Person 1. nōbilitāverimus 2. Person 2. nōbilitāveritis 3. Person 3. nōbilitāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. nōbilitāveram 2. Person 2. nōbilitāverās 3. Person 3. nōbilitāverat | 1. Person 1. nōbilitāverāmus 2. Person 2. nōbilitāverātis 3. Person 3. nōbilitāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. nōbilitem 2. Person 2. nōbilitēs 3. Person 3. nōbilitet | 1. Person 1. nōbilitēmus 2. Person 2. nōbilitētis 3. Person 3. nōbilitent |
| Imperfekt | 1. Person 1. nōbilitārem 2. Person 2. nōbilitārēs 3. Person 3. nōbilitāret | 1. Person 1. nōbilitārēmus 2. Person 2. nōbilitārētis 3. Person 3. nōbilitārent |
| Perfekt | 1. Person 1. nōbilitāverim 2. Person 2. nōbilitāveris 3. Person 3. nōbilitāverit | 1. Person 1. nōbilitāverimus 2. Person 2. nōbilitāveritis 3. Person 3. nōbilitāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. nōbilitāvissem 2. Person 2. nōbilitāvissēs 3. Person 3. nōbilitāvisset | 1. Person 1. nōbilitāvissēmus 2. Person 2. nōbilitāvissētis 3. Person 3. nōbilitāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | nōbilitā! | nōbilitāte! |
| Futur | 2. Person 2. nōbilitāto! 3. Person 3. nōbilitāto! | 2. Person 2. nōbilitātōte! 3. Person 3. nōbilitanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | nōbilitāre |
| Perfekt | nōbilitāvisse |
| Futur | nōbilitātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | nōbilitāns, nōbilitantis |
| Futur | nōbilitātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | nōbilitandī |
|---|---|
| Dativ | nōbilitandō |
| Akkusativ | ad nōbilitandum |
| Ablativ | nōbilitandō |
Supinum
| nōbilitātum |