munificare
<ō, āvī, ātum 1.> ||munificus||T. Lucretius Carus Lucr.Übersicht aller Übersetzungen
- beschenkenmūnificāremūnificāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mūnificō 2. Person 2. mūnificās 3. Person 3. mūnificat | 1. Person 1. mūnificāmus 2. Person 2. mūnificātis 3. Person 3. mūnificant |
Futur | 1. Person 1. mūnificābō 2. Person 2. mūnificābis 3. Person 3. mūnificābit | 1. Person 1. mūnificābimus 2. Person 2. mūnificābitis 3. Person 3. mūnificābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. mūnificābam 2. Person 2. mūnificābās 3. Person 3. mūnificābat | 1. Person 1. mūnificābāmus 2. Person 2. mūnificābātis 3. Person 3. mūnificābant |
Perfekt | 1. Person 1. mūnificāvī 2. Person 2. mūnificāvisti 3. Person 3. mūnificāvit | 1. Person 1. mūnificāvimus 2. Person 2. mūnificāvistis 3. Person 3. mūnificāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mūnificāverō 2. Person 2. mūnificāveris 3. Person 3. mūnificāverit | 1. Person 1. mūnificāverimus 2. Person 2. mūnificāveritis 3. Person 3. mūnificāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mūnificāveram 2. Person 2. mūnificāverās 3. Person 3. mūnificāverat | 1. Person 1. mūnificāverāmus 2. Person 2. mūnificāverātis 3. Person 3. mūnificāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mūnificem 2. Person 2. mūnificēs 3. Person 3. mūnificet | 1. Person 1. mūnificēmus 2. Person 2. mūnificētis 3. Person 3. mūnificent |
Imperfekt | 1. Person 1. mūnificārem 2. Person 2. mūnificārēs 3. Person 3. mūnificāret | 1. Person 1. mūnificārēmus 2. Person 2. mūnificārētis 3. Person 3. mūnificārent |
Perfekt | 1. Person 1. mūnificāverim 2. Person 2. mūnificāveris 3. Person 3. mūnificāverit | 1. Person 1. mūnificāverimus 2. Person 2. mūnificāveritis 3. Person 3. mūnificāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mūnificāvissem 2. Person 2. mūnificāvissēs 3. Person 3. mūnificāvisset | 1. Person 1. mūnificāvissēmus 2. Person 2. mūnificāvissētis 3. Person 3. mūnificāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mūnificā! | mūnificāte! |
Futur | 2. Person 2. mūnificāto! 3. Person 3. mūnificāto! | 2. Person 2. mūnificātōte! 3. Person 3. mūnificanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mūnificāre |
Perfekt | mūnificāvisse |
Futur | mūnificātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mūnificāns, mūnificantis |
Futur | mūnificātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mūnificandī |
---|---|
Dativ | mūnificandō |
Akkusativ | ad mūnificandum |
Ablativ | mūnificandō |
Supinum
mūnificātum |