mansuescere
intransitives Verb v/i <suēscō, suēvī, suētum 3.> ||mansuetus|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānsuēscō 2. Person 2. mānsuēscis 3. Person 3. mānsuēscit | 1. Person 1. mānsuēscimus 2. Person 2. mānsuēscitis 3. Person 3. mānsuēscunt |
Futur | 1. Person 1. mānsuēscam 2. Person 2. mānsuēsces 3. Person 3. mānsuēscet | 1. Person 1. mānsuēscemus 2. Person 2. mānsuēscetis 3. Person 3. mānsuēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. mānsuēscebam 2. Person 2. mānsuēscebās 3. Person 3. mānsuēscebat | 1. Person 1. mānsuēscebāmus 2. Person 2. mānsuēscebātis 3. Person 3. mānsuēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. mansuēvī 2. Person 2. mansuēvisti 3. Person 3. mansuēvit | 1. Person 1. mansuēvimus 2. Person 2. mansuēvistis 3. Person 3. mansuēvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mansuēverō 2. Person 2. mansuēveris 3. Person 3. mansuēverit | 1. Person 1. mansuēverimus 2. Person 2. mansuēveritis 3. Person 3. mansuēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mansuēveram 2. Person 2. mansuēverās 3. Person 3. mansuēverat | 1. Person 1. mansuēverāmus 2. Person 2. mansuēverātis 3. Person 3. mansuēverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānsuēscam 2. Person 2. mānsuēscās 3. Person 3. mānsuēscat | 1. Person 1. mānsuēscāmus 2. Person 2. mānsuēscātis 3. Person 3. mānsuēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. mānsuēscerem 2. Person 2. mānsuēscerēs 3. Person 3. mānsuēsceret | 1. Person 1. mānsuēscerēmus 2. Person 2. mānsuēscerētis 3. Person 3. mānsuēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. mansuēverim 2. Person 2. mansuēveris 3. Person 3. mansuēverit | 1. Person 1. mansuēverimus 2. Person 2. mansuēveritis 3. Person 3. mansuēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mansuēvissem 2. Person 2. mansuēvissēs 3. Person 3. mansuēvisset | 1. Person 1. mansuēvissēmus 2. Person 2. mansuēvissētis 3. Person 3. mansuēvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mānsuēsce! | mānsuēscite! |
Futur | 2. Person 2. mānsuēscito! 3. Person 3. mānsuēscito! | 2. Person 2. mānsuēscitōte! 3. Person 3. mānsuēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mānsuēscere |
Perfekt | mansuēvisse |
Futur | mansuētūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mānsuēscens, mānsuēscentis |
Futur | mansuētūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mānsuēscendī |
---|---|
Dativ | mānsuēscendō |
Akkusativ | ad mānsuēscendum |
Ablativ | mānsuēscendō |
Supinum
mansuētum |
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānsuēscō 2. Person 2. mānsuēscis 3. Person 3. mānsuēscit | 1. Person 1. mānsuēscimus 2. Person 2. mānsuēscitis 3. Person 3. mānsuēscunt |
Futur | 1. Person 1. mānsuēscam 2. Person 2. mānsuēsces 3. Person 3. mānsuēscet | 1. Person 1. mānsuēscemus 2. Person 2. mānsuēscetis 3. Person 3. mānsuēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. mānsuēscebam 2. Person 2. mānsuēscebās 3. Person 3. mānsuēscebat | 1. Person 1. mānsuēscebāmus 2. Person 2. mānsuēscebātis 3. Person 3. mānsuēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. mansuēvī 2. Person 2. mansuēvisti 3. Person 3. mansuēvit | 1. Person 1. mansuēvimus 2. Person 2. mansuēvistis 3. Person 3. mansuēvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mansuēverō 2. Person 2. mansuēveris 3. Person 3. mansuēverit | 1. Person 1. mansuēverimus 2. Person 2. mansuēveritis 3. Person 3. mansuēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mansuēveram 2. Person 2. mansuēverās 3. Person 3. mansuēverat | 1. Person 1. mansuēverāmus 2. Person 2. mansuēverātis 3. Person 3. mansuēverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānsuēscam 2. Person 2. mānsuēscās 3. Person 3. mānsuēscat | 1. Person 1. mānsuēscāmus 2. Person 2. mānsuēscātis 3. Person 3. mānsuēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. mānsuēscerem 2. Person 2. mānsuēscerēs 3. Person 3. mānsuēsceret | 1. Person 1. mānsuēscerēmus 2. Person 2. mānsuēscerētis 3. Person 3. mānsuēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. mansuēverim 2. Person 2. mansuēveris 3. Person 3. mansuēverit | 1. Person 1. mansuēverimus 2. Person 2. mansuēveritis 3. Person 3. mansuēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mansuēvissem 2. Person 2. mansuēvissēs 3. Person 3. mansuēvisset | 1. Person 1. mansuēvissēmus 2. Person 2. mansuēvissētis 3. Person 3. mansuēvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mānsuēsce! | mānsuēscite! |
Futur | 2. Person 2. mānsuēscito! 3. Person 3. mānsuēscito! | 2. Person 2. mānsuēscitōte! 3. Person 3. mānsuēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mānsuēscere |
Perfekt | mansuēvisse |
Futur | mansuētūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mānsuēscens, mānsuēscentis |
Futur | mansuētūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mānsuēscendī |
---|---|
Dativ | mānsuēscendō |
Akkusativ | ad mānsuēscendum |
Ablativ | mānsuēscendō |
Supinum
mansuētum |