mansitare
<ō, āvī, ātum 1.> ||manere|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānsitō 2. Person 2. mānsitās 3. Person 3. mānsitat | 1. Person 1. mānsitāmus 2. Person 2. mānsitātis 3. Person 3. mānsitant |
Futur | 1. Person 1. mānsitābō 2. Person 2. mānsitābis 3. Person 3. mānsitābit | 1. Person 1. mānsitābimus 2. Person 2. mānsitābitis 3. Person 3. mānsitābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. mānsitābam 2. Person 2. mānsitābās 3. Person 3. mānsitābat | 1. Person 1. mānsitābāmus 2. Person 2. mānsitābātis 3. Person 3. mānsitābant |
Perfekt | 1. Person 1. mānsitāvī 2. Person 2. mānsitāvisti 3. Person 3. mānsitāvit | 1. Person 1. mānsitāvimus 2. Person 2. mānsitāvistis 3. Person 3. mānsitāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mānsitāverō 2. Person 2. mānsitāveris 3. Person 3. mānsitāverit | 1. Person 1. mānsitāverimus 2. Person 2. mānsitāveritis 3. Person 3. mānsitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānsitāveram 2. Person 2. mānsitāverās 3. Person 3. mānsitāverat | 1. Person 1. mānsitāverāmus 2. Person 2. mānsitāverātis 3. Person 3. mānsitāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānsitem 2. Person 2. mānsitēs 3. Person 3. mānsitet | 1. Person 1. mānsitēmus 2. Person 2. mānsitētis 3. Person 3. mānsitent |
Imperfekt | 1. Person 1. mānsitārem 2. Person 2. mānsitārēs 3. Person 3. mānsitāret | 1. Person 1. mānsitārēmus 2. Person 2. mānsitārētis 3. Person 3. mānsitārent |
Perfekt | 1. Person 1. mānsitāverim 2. Person 2. mānsitāveris 3. Person 3. mānsitāverit | 1. Person 1. mānsitāverimus 2. Person 2. mānsitāveritis 3. Person 3. mānsitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānsitāvissem 2. Person 2. mānsitāvissēs 3. Person 3. mānsitāvisset | 1. Person 1. mānsitāvissēmus 2. Person 2. mānsitāvissētis 3. Person 3. mānsitāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mānsitā! | mānsitāte! |
Futur | 2. Person 2. mānsitāto! 3. Person 3. mānsitāto! | 2. Person 2. mānsitātōte! 3. Person 3. mānsitanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mānsitāre |
Perfekt | mānsitāvisse |
Futur | mānsitātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mānsitāns, mānsitantis |
Futur | mānsitātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mānsitandī |
---|---|
Dativ | mānsitandō |
Akkusativ | ad mānsitandum |
Ablativ | mānsitandō |
Supinum
mānsitātum |