manducare
<ō, āvī, ātum 1.> mandūcārī <or, ātus sum 1.> ||manducus|| (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mandūcō 2. Person 2. mandūcās 3. Person 3. mandūcat | 1. Person 1. mandūcāmus 2. Person 2. mandūcātis 3. Person 3. mandūcant |
Futur | 1. Person 1. mandūcābō 2. Person 2. mandūcābis 3. Person 3. mandūcābit | 1. Person 1. mandūcābimus 2. Person 2. mandūcābitis 3. Person 3. mandūcābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. mandūcābam 2. Person 2. mandūcābās 3. Person 3. mandūcābat | 1. Person 1. mandūcābāmus 2. Person 2. mandūcābātis 3. Person 3. mandūcābant |
Perfekt | 1. Person 1. mandūcāvī 2. Person 2. mandūcāvisti 3. Person 3. mandūcāvit | 1. Person 1. mandūcāvimus 2. Person 2. mandūcāvistis 3. Person 3. mandūcāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mandūcāverō 2. Person 2. mandūcāveris 3. Person 3. mandūcāverit | 1. Person 1. mandūcāverimus 2. Person 2. mandūcāveritis 3. Person 3. mandūcāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mandūcāveram 2. Person 2. mandūcāverās 3. Person 3. mandūcāverat | 1. Person 1. mandūcāverāmus 2. Person 2. mandūcāverātis 3. Person 3. mandūcāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mandūcem 2. Person 2. mandūcēs 3. Person 3. mandūcet | 1. Person 1. mandūcēmus 2. Person 2. mandūcētis 3. Person 3. mandūcent |
Imperfekt | 1. Person 1. mandūcārem 2. Person 2. mandūcārēs 3. Person 3. mandūcāret | 1. Person 1. mandūcārēmus 2. Person 2. mandūcārētis 3. Person 3. mandūcārent |
Perfekt | 1. Person 1. mandūcāverim 2. Person 2. mandūcāveris 3. Person 3. mandūcāverit | 1. Person 1. mandūcāverimus 2. Person 2. mandūcāveritis 3. Person 3. mandūcāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mandūcāvissem 2. Person 2. mandūcāvissēs 3. Person 3. mandūcāvisset | 1. Person 1. mandūcāvissēmus 2. Person 2. mandūcāvissētis 3. Person 3. mandūcāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mandūcā! | mandūcāte! |
Futur | 2. Person 2. mandūcāto! 3. Person 3. mandūcāto! | 2. Person 2. mandūcātōte! 3. Person 3. mandūcanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mandūcāre |
Perfekt | mandūcāvisse |
Futur | mandūcātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mandūcāns, mandūcantis |
Futur | mandūcātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mandūcandī |
---|---|
Dativ | mandūcandō |
Akkusativ | ad mandūcandum |
Ablativ | mandūcandō |
Supinum
mandūcātum |