irruere
<ruō, ruī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- hineinstürzen, eindringen (in aliquid in etwas)ir-ruerelosstürmen (in aliquem auf jemanden)ir-ruereir-ruere
- sich hineindrängen (in aliquid in etwas)ir-ruere figurativ, in übertragenem Sinnfigir-ruere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irruō 2. Person 2. irruis 3. Person 3. irruit | 1. Person 1. irruimus 2. Person 2. irruitis 3. Person 3. irruunt |
| Futur | 1. Person 1. irruam 2. Person 2. irrues 3. Person 3. irruet | 1. Person 1. irruemus 2. Person 2. irruetis 3. Person 3. irruent |
| Imperfekt | 1. Person 1. irruebam 2. Person 2. irruebās 3. Person 3. irruebat | 1. Person 1. irruebāmus 2. Person 2. irruebātis 3. Person 3. irruebant |
| Perfekt | 1. Person 1. irruī 2. Person 2. irruisti 3. Person 3. irruit | 1. Person 1. irruimus 2. Person 2. irruistis 3. Person 3. irruērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. irruerō 2. Person 2. irrueris 3. Person 3. irruerit | 1. Person 1. irruerimus 2. Person 2. irrueritis 3. Person 3. irruerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrueram 2. Person 2. irruerās 3. Person 3. irruerat | 1. Person 1. irruerāmus 2. Person 2. irruerātis 3. Person 3. irruerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irruam 2. Person 2. irruās 3. Person 3. irruat | 1. Person 1. irruāmus 2. Person 2. irruātis 3. Person 3. irruant |
| Imperfekt | 1. Person 1. irruerem 2. Person 2. irruerēs 3. Person 3. irrueret | 1. Person 1. irruerēmus 2. Person 2. irruerētis 3. Person 3. irruerent |
| Perfekt | 1. Person 1. irruerim 2. Person 2. irrueris 3. Person 3. irruerit | 1. Person 1. irruerimus 2. Person 2. irrueritis 3. Person 3. irruerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irruissem 2. Person 2. irruissēs 3. Person 3. irruisset | 1. Person 1. irruissēmus 2. Person 2. irruissētis 3. Person 3. irruissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | irrue! | irruite! |
| Futur | 2. Person 2. irruito! 3. Person 3. irruito! | 2. Person 2. irruitōte! 3. Person 3. irruunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | irruere |
| Perfekt | irruisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | irruens, irruentis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | irruendī |
|---|---|
| Dativ | irruendō |
| Akkusativ | ad irruendum |
| Ablativ | irruendō |
Supinum
| - |