irrorare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irrōrō 2. Person 2. irrōrās 3. Person 3. irrōrat | 1. Person 1. irrōrāmus 2. Person 2. irrōrātis 3. Person 3. irrōrant |
| Futur | 1. Person 1. irrōrābō 2. Person 2. irrōrābis 3. Person 3. irrōrābit | 1. Person 1. irrōrābimus 2. Person 2. irrōrābitis 3. Person 3. irrōrābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. irrōrābam 2. Person 2. irrōrābās 3. Person 3. irrōrābat | 1. Person 1. irrōrābāmus 2. Person 2. irrōrābātis 3. Person 3. irrōrābant |
| Perfekt | 1. Person 1. irrōrāvī 2. Person 2. irrōrāvisti 3. Person 3. irrōrāvit | 1. Person 1. irrōrāvimus 2. Person 2. irrōrāvistis 3. Person 3. irrōrāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. irrōrāverō 2. Person 2. irrōrāveris 3. Person 3. irrōrāverit | 1. Person 1. irrōrāverimus 2. Person 2. irrōrāveritis 3. Person 3. irrōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrōrāveram 2. Person 2. irrōrāverās 3. Person 3. irrōrāverat | 1. Person 1. irrōrāverāmus 2. Person 2. irrōrāverātis 3. Person 3. irrōrāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irrōrem 2. Person 2. irrōrēs 3. Person 3. irrōret | 1. Person 1. irrōrēmus 2. Person 2. irrōrētis 3. Person 3. irrōrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. irrōrārem 2. Person 2. irrōrārēs 3. Person 3. irrōrāret | 1. Person 1. irrōrārēmus 2. Person 2. irrōrārētis 3. Person 3. irrōrārent |
| Perfekt | 1. Person 1. irrōrāverim 2. Person 2. irrōrāveris 3. Person 3. irrōrāverit | 1. Person 1. irrōrāverimus 2. Person 2. irrōrāveritis 3. Person 3. irrōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrōrāvissem 2. Person 2. irrōrāvissēs 3. Person 3. irrōrāvisset | 1. Person 1. irrōrāvissēmus 2. Person 2. irrōrāvissētis 3. Person 3. irrōrāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | irrōrā! | irrōrāte! |
| Futur | 2. Person 2. irrōrāto! 3. Person 3. irrōrāto! | 2. Person 2. irrōrātōte! 3. Person 3. irrōranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | irrōrāre |
| Perfekt | irrōrāvisse |
| Futur | irrōrātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | irrōrāns, irrōrantis |
| Futur | irrōrātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | irrōrandī |
|---|---|
| Dativ | irrōrandō |
| Akkusativ | ad irrōrandum |
| Ablativ | irrōrandō |
Supinum
| irrōrātum |
irrorare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irrōrō 2. Person 2. irrōrās 3. Person 3. irrōrat | 1. Person 1. irrōrāmus 2. Person 2. irrōrātis 3. Person 3. irrōrant |
| Futur | 1. Person 1. irrōrābō 2. Person 2. irrōrābis 3. Person 3. irrōrābit | 1. Person 1. irrōrābimus 2. Person 2. irrōrābitis 3. Person 3. irrōrābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. irrōrābam 2. Person 2. irrōrābās 3. Person 3. irrōrābat | 1. Person 1. irrōrābāmus 2. Person 2. irrōrābātis 3. Person 3. irrōrābant |
| Perfekt | 1. Person 1. irrōrāvī 2. Person 2. irrōrāvisti 3. Person 3. irrōrāvit | 1. Person 1. irrōrāvimus 2. Person 2. irrōrāvistis 3. Person 3. irrōrāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. irrōrāverō 2. Person 2. irrōrāveris 3. Person 3. irrōrāverit | 1. Person 1. irrōrāverimus 2. Person 2. irrōrāveritis 3. Person 3. irrōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrōrāveram 2. Person 2. irrōrāverās 3. Person 3. irrōrāverat | 1. Person 1. irrōrāverāmus 2. Person 2. irrōrāverātis 3. Person 3. irrōrāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. irrōrem 2. Person 2. irrōrēs 3. Person 3. irrōret | 1. Person 1. irrōrēmus 2. Person 2. irrōrētis 3. Person 3. irrōrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. irrōrārem 2. Person 2. irrōrārēs 3. Person 3. irrōrāret | 1. Person 1. irrōrārēmus 2. Person 2. irrōrārētis 3. Person 3. irrōrārent |
| Perfekt | 1. Person 1. irrōrāverim 2. Person 2. irrōrāveris 3. Person 3. irrōrāverit | 1. Person 1. irrōrāverimus 2. Person 2. irrōrāveritis 3. Person 3. irrōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. irrōrāvissem 2. Person 2. irrōrāvissēs 3. Person 3. irrōrāvisset | 1. Person 1. irrōrāvissēmus 2. Person 2. irrōrāvissētis 3. Person 3. irrōrāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | irrōrā! | irrōrāte! |
| Futur | 2. Person 2. irrōrāto! 3. Person 3. irrōrāto! | 2. Person 2. irrōrātōte! 3. Person 3. irrōranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | irrōrāre |
| Perfekt | irrōrāvisse |
| Futur | irrōrātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | irrōrāns, irrōrantis |
| Futur | irrōrātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | irrōrandī |
|---|---|
| Dativ | irrōrandō |
| Akkusativ | ad irrōrandum |
| Ablativ | irrōrandō |
Supinum
| irrōrātum |