inurere
<ūrō, ussī, ustum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- kennzeichnenin-ūrere figurativ, in übertragenem Sinnfigin-ūrere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- brandmarken (aliquem/aliquid re jemanden/etwas mit etwas)in-ūrere pejorativ, abwertendpejin-ūrere pejorativ, abwertendpej
- einprägenin-ūrere figurativ, in übertragenem Sinnfigin-ūrere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- verursachenin-ūrere figurativ, in übertragenem Sinnfigin-ūrere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- anbrennen, erhitzenin-ūrere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigin-ūrere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
- mit dem Brenneisen brennen = frisierenin-ūrere M. Fabius QuintilianusQuint.in-ūrere M. Fabius QuintilianusQuint.
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. inūrō 2. Person 2. inūris 3. Person 3. inūrit | 1. Person 1. inūrimus 2. Person 2. inūritis 3. Person 3. inūrunt |
| Futur | 1. Person 1. inūram 2. Person 2. inūres 3. Person 3. inūret | 1. Person 1. inūremus 2. Person 2. inūretis 3. Person 3. inūrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. inūrebam 2. Person 2. inūrebās 3. Person 3. inūrebat | 1. Person 1. inūrebāmus 2. Person 2. inūrebātis 3. Person 3. inūrebant |
| Perfekt | 1. Person 1. inussī 2. Person 2. inussisti 3. Person 3. inussit | 1. Person 1. inussimus 2. Person 2. inussistis 3. Person 3. inussērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. inusserō 2. Person 2. inusseris 3. Person 3. inusserit | 1. Person 1. inusserimus 2. Person 2. inusseritis 3. Person 3. inusserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inusseram 2. Person 2. inusserās 3. Person 3. inusserat | 1. Person 1. inusserāmus 2. Person 2. inusserātis 3. Person 3. inusserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. inūram 2. Person 2. inūrās 3. Person 3. inūrat | 1. Person 1. inūrāmus 2. Person 2. inūrātis 3. Person 3. inūrant |
| Imperfekt | 1. Person 1. inūrerem 2. Person 2. inūrerēs 3. Person 3. inūreret | 1. Person 1. inūrerēmus 2. Person 2. inūrerētis 3. Person 3. inūrerent |
| Perfekt | 1. Person 1. inusserim 2. Person 2. inusseris 3. Person 3. inusserit | 1. Person 1. inusserimus 2. Person 2. inusseritis 3. Person 3. inusserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inussissem 2. Person 2. inussissēs 3. Person 3. inussisset | 1. Person 1. inussissēmus 2. Person 2. inussissētis 3. Person 3. inussissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | inūre! | inūrite! |
| Futur | 2. Person 2. inūrito! 3. Person 3. inūrito! | 2. Person 2. inūritōte! 3. Person 3. inūrunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | inūrere |
| Perfekt | inussisse |
| Futur | inustūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | inūrens, inūrentis |
| Futur | inustūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | inūrendī |
|---|---|
| Dativ | inūrendō |
| Akkusativ | ad inūrendum |
| Ablativ | inūrendō |
Supinum
| inustum |