intervortere
<vortō, vortī, vorsum 3.> (altlateinischaltl.)Übersicht aller Übersetzungen
- inter-vortere → siehe „inter-vertere“inter-vortere → siehe „inter-vertere“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intervortō 2. Person 2. intervortis 3. Person 3. intervortit | 1. Person 1. intervortimus 2. Person 2. intervortitis 3. Person 3. intervortunt |
Futur | 1. Person 1. intervortam 2. Person 2. intervortes 3. Person 3. intervortet | 1. Person 1. intervortemus 2. Person 2. intervortetis 3. Person 3. intervortent |
Imperfekt | 1. Person 1. intervortebam 2. Person 2. intervortebās 3. Person 3. intervortebat | 1. Person 1. intervortebāmus 2. Person 2. intervortebātis 3. Person 3. intervortebant |
Perfekt | 1. Person 1. intervortī 2. Person 2. intervortisti 3. Person 3. intervortit | 1. Person 1. intervortimus 2. Person 2. intervortistis 3. Person 3. intervortērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. intervorterō 2. Person 2. intervorteris 3. Person 3. intervorterit | 1. Person 1. intervorterimus 2. Person 2. intervorteritis 3. Person 3. intervorterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intervorteram 2. Person 2. intervorterās 3. Person 3. intervorterat | 1. Person 1. intervorterāmus 2. Person 2. intervorterātis 3. Person 3. intervorterant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intervortam 2. Person 2. intervortās 3. Person 3. intervortat | 1. Person 1. intervortāmus 2. Person 2. intervortātis 3. Person 3. intervortant |
Imperfekt | 1. Person 1. intervorterem 2. Person 2. intervorterēs 3. Person 3. intervorteret | 1. Person 1. intervorterēmus 2. Person 2. intervorterētis 3. Person 3. intervorterent |
Perfekt | 1. Person 1. intervorterim 2. Person 2. intervorteris 3. Person 3. intervorterit | 1. Person 1. intervorterimus 2. Person 2. intervorteritis 3. Person 3. intervorterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intervortissem 2. Person 2. intervortissēs 3. Person 3. intervortisset | 1. Person 1. intervortissēmus 2. Person 2. intervortissētis 3. Person 3. intervortissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | intervorte! | intervortite! |
Futur | 2. Person 2. intervortito! 3. Person 3. intervortito! | 2. Person 2. intervortitōte! 3. Person 3. intervortunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | intervortere |
Perfekt | intervortisse |
Futur | intervorsūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | intervortens, intervortentis |
Futur | intervorsūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | intervortendī |
---|---|
Dativ | intervortendō |
Akkusativ | ad intervortendum |
Ablativ | intervortendō |
Supinum
intervorsum |