intersistere
<sistō, stitī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- mitten innehalten, absetzeninter-sistere M. Fabius QuintilianusQuint.inter-sistere M. Fabius QuintilianusQuint.
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intersistō 2. Person 2. intersistis 3. Person 3. intersistit | 1. Person 1. intersistimus 2. Person 2. intersistitis 3. Person 3. intersistunt |
Futur | 1. Person 1. intersistam 2. Person 2. intersistes 3. Person 3. intersistet | 1. Person 1. intersistemus 2. Person 2. intersistetis 3. Person 3. intersistent |
Imperfekt | 1. Person 1. intersistebam 2. Person 2. intersistebās 3. Person 3. intersistebat | 1. Person 1. intersistebāmus 2. Person 2. intersistebātis 3. Person 3. intersistebant |
Perfekt | 1. Person 1. interstitī 2. Person 2. interstitisti 3. Person 3. interstitit | 1. Person 1. interstitimus 2. Person 2. interstitistis 3. Person 3. interstitērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. interstiterō 2. Person 2. interstiteris 3. Person 3. interstiterit | 1. Person 1. interstiterimus 2. Person 2. interstiteritis 3. Person 3. interstiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. interstiteram 2. Person 2. interstiterās 3. Person 3. interstiterat | 1. Person 1. interstiterāmus 2. Person 2. interstiterātis 3. Person 3. interstiterant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intersistam 2. Person 2. intersistās 3. Person 3. intersistat | 1. Person 1. intersistāmus 2. Person 2. intersistātis 3. Person 3. intersistant |
Imperfekt | 1. Person 1. intersisterem 2. Person 2. intersisterēs 3. Person 3. intersisteret | 1. Person 1. intersisterēmus 2. Person 2. intersisterētis 3. Person 3. intersisterent |
Perfekt | 1. Person 1. interstiterim 2. Person 2. interstiteris 3. Person 3. interstiterit | 1. Person 1. interstiterimus 2. Person 2. interstiteritis 3. Person 3. interstiterint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. interstitissem 2. Person 2. interstitissēs 3. Person 3. interstitisset | 1. Person 1. interstitissēmus 2. Person 2. interstitissētis 3. Person 3. interstitissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | intersiste! | intersistite! |
Futur | 2. Person 2. intersistito! 3. Person 3. intersistito! | 2. Person 2. intersistitōte! 3. Person 3. intersistunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | intersistere |
Perfekt | interstitisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | intersistens, intersistentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | intersistendī |
---|---|
Dativ | intersistendō |
Akkusativ | ad intersistendum |
Ablativ | intersistendō |
Supinum
- |