intermiscere
<misceō, miscuī, mixtum 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- beimischen, daruntermischen (alicui rei einer Sache, unter etwas)inter-miscēreinter-miscēre
- aliquid re intermiscereetwas mit etwas vermischenaliquid re intermiscere
- turbam indignorum dignis intermiscereWürdige und Unwürdige vermischenturbam indignorum dignis intermiscere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intermiscēō 2. Person 2. intermiscēs 3. Person 3. intermiscēt | 1. Person 1. intermiscēmus 2. Person 2. intermiscētis 3. Person 3. intermiscēnt |
Futur | 1. Person 1. intermiscēbō 2. Person 2. intermiscēbis 3. Person 3. intermiscēbit | 1. Person 1. intermiscēbimus 2. Person 2. intermiscēbitis 3. Person 3. intermiscēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. intermiscēbam 2. Person 2. intermiscēbās 3. Person 3. intermiscēbat | 1. Person 1. intermiscēbāmus 2. Person 2. intermiscēbātis 3. Person 3. intermiscēbant |
Perfekt | 1. Person 1. intermiscuī 2. Person 2. intermiscuisti 3. Person 3. intermiscuit | 1. Person 1. intermiscuimus 2. Person 2. intermiscuistis 3. Person 3. intermiscuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. intermiscuerō 2. Person 2. intermiscueris 3. Person 3. intermiscuerit | 1. Person 1. intermiscuerimus 2. Person 2. intermiscueritis 3. Person 3. intermiscuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intermiscueram 2. Person 2. intermiscuerās 3. Person 3. intermiscuerat | 1. Person 1. intermiscuerāmus 2. Person 2. intermiscuerātis 3. Person 3. intermiscuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intermiscēam 2. Person 2. intermiscēās 3. Person 3. intermiscēat | 1. Person 1. intermiscēāmus 2. Person 2. intermiscēātis 3. Person 3. intermiscēant |
Imperfekt | 1. Person 1. intermiscērem 2. Person 2. intermiscērēs 3. Person 3. intermiscēret | 1. Person 1. intermiscērēmus 2. Person 2. intermiscērētis 3. Person 3. intermiscērent |
Perfekt | 1. Person 1. intermiscuerim 2. Person 2. intermiscueris 3. Person 3. intermiscuerit | 1. Person 1. intermiscuerimus 2. Person 2. intermiscueritis 3. Person 3. intermiscuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intermiscuissem 2. Person 2. intermiscuissēs 3. Person 3. intermiscuisset | 1. Person 1. intermiscuissēmus 2. Person 2. intermiscuissētis 3. Person 3. intermiscuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | intermiscē! | intermiscēte! |
Futur | 2. Person 2. intermiscēto! 3. Person 3. intermiscēto! | 2. Person 2. intermiscētōte! 3. Person 3. intermiscēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | intermiscēre |
Perfekt | intermiscuisse |
Futur | intermixtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | intermiscēns, intermiscēntis |
Futur | intermixtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | intermiscēndī |
---|---|
Dativ | intermiscēndō |
Akkusativ | ad intermiscēndum |
Ablativ | intermiscēndō |
Supinum
intermixtum |