insurgere
<surgō, surrēxī, surrēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- sich erheben, sich aufrichtenīn-surgereīn-surgere
- sich erheben (alicui gegen jemanden)īn-surgere figurativ, in übertragenem Sinnfigīn-surgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. īnsurgō 2. Person 2. īnsurgis 3. Person 3. īnsurgit | 1. Person 1. īnsurgimus 2. Person 2. īnsurgitis 3. Person 3. īnsurgunt |
| Futur | 1. Person 1. īnsurgam 2. Person 2. īnsurges 3. Person 3. īnsurget | 1. Person 1. īnsurgemus 2. Person 2. īnsurgetis 3. Person 3. īnsurgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. īnsurgebam 2. Person 2. īnsurgebās 3. Person 3. īnsurgebat | 1. Person 1. īnsurgebāmus 2. Person 2. īnsurgebātis 3. Person 3. īnsurgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. īnsurrēxī 2. Person 2. īnsurrēxisti 3. Person 3. īnsurrēxit | 1. Person 1. īnsurrēximus 2. Person 2. īnsurrēxistis 3. Person 3. īnsurrēxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. īnsurrēxerō 2. Person 2. īnsurrēxeris 3. Person 3. īnsurrēxerit | 1. Person 1. īnsurrēxerimus 2. Person 2. īnsurrēxeritis 3. Person 3. īnsurrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. īnsurrēxeram 2. Person 2. īnsurrēxerās 3. Person 3. īnsurrēxerat | 1. Person 1. īnsurrēxerāmus 2. Person 2. īnsurrēxerātis 3. Person 3. īnsurrēxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. īnsurgam 2. Person 2. īnsurgās 3. Person 3. īnsurgat | 1. Person 1. īnsurgāmus 2. Person 2. īnsurgātis 3. Person 3. īnsurgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. īnsurgerem 2. Person 2. īnsurgerēs 3. Person 3. īnsurgeret | 1. Person 1. īnsurgerēmus 2. Person 2. īnsurgerētis 3. Person 3. īnsurgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. īnsurrēxerim 2. Person 2. īnsurrēxeris 3. Person 3. īnsurrēxerit | 1. Person 1. īnsurrēxerimus 2. Person 2. īnsurrēxeritis 3. Person 3. īnsurrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. īnsurrēxissem 2. Person 2. īnsurrēxissēs 3. Person 3. īnsurrēxisset | 1. Person 1. īnsurrēxissēmus 2. Person 2. īnsurrēxissētis 3. Person 3. īnsurrēxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | īnsurge! | īnsurgite! |
| Futur | 2. Person 2. īnsurgito! 3. Person 3. īnsurgito! | 2. Person 2. īnsurgitōte! 3. Person 3. īnsurgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | īnsurgere |
| Perfekt | īnsurrēxisse |
| Futur | īnsurrēctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | īnsurgens, īnsurgentis |
| Futur | īnsurrēctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | īnsurgendī |
|---|---|
| Dativ | īnsurgendō |
| Akkusativ | ad īnsurgendum |
| Ablativ | īnsurgendō |
Supinum
| īnsurrēctum |