inspurcare
<ō, āvī, ātum 1.>L. Annaeus Seneca d. J. Sen.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. īnspurcō 2. Person 2. īnspurcās 3. Person 3. īnspurcat | 1. Person 1. īnspurcāmus 2. Person 2. īnspurcātis 3. Person 3. īnspurcant |
Futur | 1. Person 1. īnspurcābō 2. Person 2. īnspurcābis 3. Person 3. īnspurcābit | 1. Person 1. īnspurcābimus 2. Person 2. īnspurcābitis 3. Person 3. īnspurcābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. īnspurcābam 2. Person 2. īnspurcābās 3. Person 3. īnspurcābat | 1. Person 1. īnspurcābāmus 2. Person 2. īnspurcābātis 3. Person 3. īnspurcābant |
Perfekt | 1. Person 1. īnspurcāvī 2. Person 2. īnspurcāvisti 3. Person 3. īnspurcāvit | 1. Person 1. īnspurcāvimus 2. Person 2. īnspurcāvistis 3. Person 3. īnspurcāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. īnspurcāverō 2. Person 2. īnspurcāveris 3. Person 3. īnspurcāverit | 1. Person 1. īnspurcāverimus 2. Person 2. īnspurcāveritis 3. Person 3. īnspurcāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. īnspurcāveram 2. Person 2. īnspurcāverās 3. Person 3. īnspurcāverat | 1. Person 1. īnspurcāverāmus 2. Person 2. īnspurcāverātis 3. Person 3. īnspurcāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. īnspurcem 2. Person 2. īnspurcēs 3. Person 3. īnspurcet | 1. Person 1. īnspurcēmus 2. Person 2. īnspurcētis 3. Person 3. īnspurcent |
Imperfekt | 1. Person 1. īnspurcārem 2. Person 2. īnspurcārēs 3. Person 3. īnspurcāret | 1. Person 1. īnspurcārēmus 2. Person 2. īnspurcārētis 3. Person 3. īnspurcārent |
Perfekt | 1. Person 1. īnspurcāverim 2. Person 2. īnspurcāveris 3. Person 3. īnspurcāverit | 1. Person 1. īnspurcāverimus 2. Person 2. īnspurcāveritis 3. Person 3. īnspurcāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. īnspurcāvissem 2. Person 2. īnspurcāvissēs 3. Person 3. īnspurcāvisset | 1. Person 1. īnspurcāvissēmus 2. Person 2. īnspurcāvissētis 3. Person 3. īnspurcāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | īnspurcā! | īnspurcāte! |
Futur | 2. Person 2. īnspurcāto! 3. Person 3. īnspurcāto! | 2. Person 2. īnspurcātōte! 3. Person 3. īnspurcanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | īnspurcāre |
Perfekt | īnspurcāvisse |
Futur | īnspurcātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | īnspurcāns, īnspurcantis |
Futur | īnspurcātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | īnspurcandī |
---|---|
Dativ | īnspurcandō |
Akkusativ | ad īnspurcandum |
Ablativ | īnspurcandō |
Supinum
īnspurcātum |