inspurcare
<ō, āvī, ātum 1.>L. Annaeus Seneca d. J. Sen.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. īnspurcō 2. Person 2. īnspurcās 3. Person 3. īnspurcat | 1. Person 1. īnspurcāmus 2. Person 2. īnspurcātis 3. Person 3. īnspurcant |
| Futur | 1. Person 1. īnspurcābō 2. Person 2. īnspurcābis 3. Person 3. īnspurcābit | 1. Person 1. īnspurcābimus 2. Person 2. īnspurcābitis 3. Person 3. īnspurcābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. īnspurcābam 2. Person 2. īnspurcābās 3. Person 3. īnspurcābat | 1. Person 1. īnspurcābāmus 2. Person 2. īnspurcābātis 3. Person 3. īnspurcābant |
| Perfekt | 1. Person 1. īnspurcāvī 2. Person 2. īnspurcāvisti 3. Person 3. īnspurcāvit | 1. Person 1. īnspurcāvimus 2. Person 2. īnspurcāvistis 3. Person 3. īnspurcāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. īnspurcāverō 2. Person 2. īnspurcāveris 3. Person 3. īnspurcāverit | 1. Person 1. īnspurcāverimus 2. Person 2. īnspurcāveritis 3. Person 3. īnspurcāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. īnspurcāveram 2. Person 2. īnspurcāverās 3. Person 3. īnspurcāverat | 1. Person 1. īnspurcāverāmus 2. Person 2. īnspurcāverātis 3. Person 3. īnspurcāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. īnspurcem 2. Person 2. īnspurcēs 3. Person 3. īnspurcet | 1. Person 1. īnspurcēmus 2. Person 2. īnspurcētis 3. Person 3. īnspurcent |
| Imperfekt | 1. Person 1. īnspurcārem 2. Person 2. īnspurcārēs 3. Person 3. īnspurcāret | 1. Person 1. īnspurcārēmus 2. Person 2. īnspurcārētis 3. Person 3. īnspurcārent |
| Perfekt | 1. Person 1. īnspurcāverim 2. Person 2. īnspurcāveris 3. Person 3. īnspurcāverit | 1. Person 1. īnspurcāverimus 2. Person 2. īnspurcāveritis 3. Person 3. īnspurcāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. īnspurcāvissem 2. Person 2. īnspurcāvissēs 3. Person 3. īnspurcāvisset | 1. Person 1. īnspurcāvissēmus 2. Person 2. īnspurcāvissētis 3. Person 3. īnspurcāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | īnspurcā! | īnspurcāte! |
| Futur | 2. Person 2. īnspurcāto! 3. Person 3. īnspurcāto! | 2. Person 2. īnspurcātōte! 3. Person 3. īnspurcanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | īnspurcāre |
| Perfekt | īnspurcāvisse |
| Futur | īnspurcātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | īnspurcāns, īnspurcantis |
| Futur | īnspurcātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | īnspurcandī |
|---|---|
| Dativ | īnspurcandō |
| Akkusativ | ad īnspurcandum |
| Ablativ | īnspurcandō |
Supinum
| īnspurcātum |