inire
intransitives Verb v/i <eō, iī, itum 0.>Übersicht aller Übersetzungen
- hineingehen, einzieheninīreinīre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ineō 2. Person 2. inīs 3. Person 3. init | 1. Person 1. inīmus 2. Person 2. inītis 3. Person 3. ineunt |
| Futur | 1. Person 1. inībō 2. Person 2. inībis 3. Person 3. inībit | 1. Person 1. inībimus 2. Person 2. inībitis 3. Person 3. inībunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. inībam 2. Person 2. inībās 3. Person 3. inībat | 1. Person 1. inībāmus 2. Person 2. inībātis 3. Person 3. inībant |
| Perfekt | 1. Person 1. iniī 2. Person 2. inīstī 3. Person 3. iniit | 1. Person 1. iniimus 2. Person 2. inīstis 3. Person 3. iniērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. inierō 2. Person 2. inieris 3. Person 3. inierit | 1. Person 1. inierimus 2. Person 2. inieritis 3. Person 3. inierint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inieram 2. Person 2. inierās 3. Person 3. inierat | 1. Person 1. inierāmus 2. Person 2. inierātis 3. Person 3. inierant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ineam 2. Person 2. ineās 3. Person 3. ineat | 1. Person 1. ineāmus 2. Person 2. ineātis 3. Person 3. ineant |
| Imperfekt | 1. Person 1. inīrem 2. Person 2. inīrēs 3. Person 3. inīret | 1. Person 1. inīrēmus 2. Person 2. inīrētis 3. Person 3. inīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. inierim 2. Person 2. inieris 3. Person 3. inierit | 1. Person 1. inierimus 2. Person 2. inieritis 3. Person 3. inierint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inīssem 2. Person 2. inīssēs 3. Person 3. inīsset | 1. Person 1. inīssēmus 2. Person 2. inīssētis 3. Person 3. inīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | inī | inīte |
| Futur | 2. Person 2. inītō 3. Person 3. inītō | 2. Person 2. inītōte 3. Person 3. ineuntō |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | inīre |
| Perfekt | inīsse |
| Futur | initūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | iniēns, euntis |
| Futur | initūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | ineundī |
|---|---|
| Dativ | ineundō |
| Akkusativ | ad ineundum |
| Ablativ | ineundō |
Supinum
| initum |
inire
transitives Verb v/t <eō, iī, itum 0.>Übersicht aller Übersetzungen
- betreten (cubile das Schlafzimmer)inīreinīre
- convivia inireGastmähler besuchenconvivia inire
- somnum inire figurativ, in übertragenem Sinnfigsomnum inire figurativ, in übertragenem Sinnfig
- viam inire figurativ, in übertragenem Sinnfigeinen Weg einschlagenviam inire figurativ, in übertragenem Sinnfig
- Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
- antreten, übernehmeninīreinīre
- magistratum inireein Amt antretenmagistratum inire
- abschließen, eingehen (cum aliquo mit jemandem)inīreinīre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ineō 2. Person 2. inīs 3. Person 3. init | 1. Person 1. inīmus 2. Person 2. inītis 3. Person 3. ineunt |
| Futur | 1. Person 1. inībō 2. Person 2. inībis 3. Person 3. inībit | 1. Person 1. inībimus 2. Person 2. inībitis 3. Person 3. inībunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. inībam 2. Person 2. inībās 3. Person 3. inībat | 1. Person 1. inībāmus 2. Person 2. inībātis 3. Person 3. inībant |
| Perfekt | 1. Person 1. iniī 2. Person 2. inīstī 3. Person 3. iniit | 1. Person 1. iniimus 2. Person 2. inīstis 3. Person 3. iniērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. inierō 2. Person 2. inieris 3. Person 3. inierit | 1. Person 1. inierimus 2. Person 2. inieritis 3. Person 3. inierint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inieram 2. Person 2. inierās 3. Person 3. inierat | 1. Person 1. inierāmus 2. Person 2. inierātis 3. Person 3. inierant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ineam 2. Person 2. ineās 3. Person 3. ineat | 1. Person 1. ineāmus 2. Person 2. ineātis 3. Person 3. ineant |
| Imperfekt | 1. Person 1. inīrem 2. Person 2. inīrēs 3. Person 3. inīret | 1. Person 1. inīrēmus 2. Person 2. inīrētis 3. Person 3. inīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. inierim 2. Person 2. inieris 3. Person 3. inierit | 1. Person 1. inierimus 2. Person 2. inieritis 3. Person 3. inierint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inīssem 2. Person 2. inīssēs 3. Person 3. inīsset | 1. Person 1. inīssēmus 2. Person 2. inīssētis 3. Person 3. inīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | inī | inīte |
| Futur | 2. Person 2. inītō 3. Person 3. inītō | 2. Person 2. inītōte 3. Person 3. ineuntō |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | inīre |
| Perfekt | inīsse |
| Futur | initūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | iniēns, euntis |
| Futur | initūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | ineundī |
|---|---|
| Dativ | ineundō |
| Akkusativ | ad ineundum |
| Ablativ | ineundō |
Supinum
| initum |