inhorrescere
<horrēscō, horruī, - 3.> ||inhorrere||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. inhorrēscō 2. Person 2. inhorrēscis 3. Person 3. inhorrēscit | 1. Person 1. inhorrēscimus 2. Person 2. inhorrēscitis 3. Person 3. inhorrēscunt |
Futur | 1. Person 1. inhorrēscam 2. Person 2. inhorrēsces 3. Person 3. inhorrēscet | 1. Person 1. inhorrēscemus 2. Person 2. inhorrēscetis 3. Person 3. inhorrēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. inhorrēscebam 2. Person 2. inhorrēscebās 3. Person 3. inhorrēscebat | 1. Person 1. inhorrēscebāmus 2. Person 2. inhorrēscebātis 3. Person 3. inhorrēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. inhorruī 2. Person 2. inhorruisti 3. Person 3. inhorruit | 1. Person 1. inhorruimus 2. Person 2. inhorruistis 3. Person 3. inhorruērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. inhorruerō 2. Person 2. inhorrueris 3. Person 3. inhorruerit | 1. Person 1. inhorruerimus 2. Person 2. inhorrueritis 3. Person 3. inhorruerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. inhorrueram 2. Person 2. inhorruerās 3. Person 3. inhorruerat | 1. Person 1. inhorruerāmus 2. Person 2. inhorruerātis 3. Person 3. inhorruerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. inhorrēscam 2. Person 2. inhorrēscās 3. Person 3. inhorrēscat | 1. Person 1. inhorrēscāmus 2. Person 2. inhorrēscātis 3. Person 3. inhorrēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. inhorrēscerem 2. Person 2. inhorrēscerēs 3. Person 3. inhorrēsceret | 1. Person 1. inhorrēscerēmus 2. Person 2. inhorrēscerētis 3. Person 3. inhorrēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. inhorruerim 2. Person 2. inhorrueris 3. Person 3. inhorruerit | 1. Person 1. inhorruerimus 2. Person 2. inhorrueritis 3. Person 3. inhorruerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. inhorruissem 2. Person 2. inhorruissēs 3. Person 3. inhorruisset | 1. Person 1. inhorruissēmus 2. Person 2. inhorruissētis 3. Person 3. inhorruissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | inhorrēsce! | inhorrēscite! |
Futur | 2. Person 2. inhorrēscito! 3. Person 3. inhorrēscito! | 2. Person 2. inhorrēscitōte! 3. Person 3. inhorrēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | inhorrēscere |
Perfekt | inhorruisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | inhorrēscens, inhorrēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | inhorrēscendī |
---|---|
Dativ | inhorrēscendō |
Akkusativ | ad inhorrēscendum |
Ablativ | inhorrēscendō |
Supinum
- |