indicare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- indicāre
- meldenindicāreindicāre
- denunzierenindicāre pejorativ, abwertendpejindicāre pejorativ, abwertendpej
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. indicō 2. Person 2. indicās 3. Person 3. indicat | 1. Person 1. indicāmus 2. Person 2. indicātis 3. Person 3. indicant |
| Futur | 1. Person 1. indicābō 2. Person 2. indicābis 3. Person 3. indicābit | 1. Person 1. indicābimus 2. Person 2. indicābitis 3. Person 3. indicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. indicābam 2. Person 2. indicābās 3. Person 3. indicābat | 1. Person 1. indicābāmus 2. Person 2. indicābātis 3. Person 3. indicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. indicāvī 2. Person 2. indicāvisti 3. Person 3. indicāvit | 1. Person 1. indicāvimus 2. Person 2. indicāvistis 3. Person 3. indicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. indicāverō 2. Person 2. indicāveris 3. Person 3. indicāverit | 1. Person 1. indicāverimus 2. Person 2. indicāveritis 3. Person 3. indicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. indicāveram 2. Person 2. indicāverās 3. Person 3. indicāverat | 1. Person 1. indicāverāmus 2. Person 2. indicāverātis 3. Person 3. indicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. indicem 2. Person 2. indicēs 3. Person 3. indicet | 1. Person 1. indicēmus 2. Person 2. indicētis 3. Person 3. indicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. indicārem 2. Person 2. indicārēs 3. Person 3. indicāret | 1. Person 1. indicārēmus 2. Person 2. indicārētis 3. Person 3. indicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. indicāverim 2. Person 2. indicāveris 3. Person 3. indicāverit | 1. Person 1. indicāverimus 2. Person 2. indicāveritis 3. Person 3. indicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. indicāvissem 2. Person 2. indicāvissēs 3. Person 3. indicāvisset | 1. Person 1. indicāvissēmus 2. Person 2. indicāvissētis 3. Person 3. indicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | indicā! | indicāte! |
| Futur | 2. Person 2. indicāto! 3. Person 3. indicāto! | 2. Person 2. indicātōte! 3. Person 3. indicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | indicāre |
| Perfekt | indicāvisse |
| Futur | indicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | indicāns, indicantis |
| Futur | indicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | indicandī |
|---|---|
| Dativ | indicandō |
| Akkusativ | ad indicandum |
| Ablativ | indicandō |
Supinum
| indicātum |