increpitare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||increpare||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. increpitō 2. Person 2. increpitās 3. Person 3. increpitat | 1. Person 1. increpitāmus 2. Person 2. increpitātis 3. Person 3. increpitant |
Futur | 1. Person 1. increpitābō 2. Person 2. increpitābis 3. Person 3. increpitābit | 1. Person 1. increpitābimus 2. Person 2. increpitābitis 3. Person 3. increpitābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. increpitābam 2. Person 2. increpitābās 3. Person 3. increpitābat | 1. Person 1. increpitābāmus 2. Person 2. increpitābātis 3. Person 3. increpitābant |
Perfekt | 1. Person 1. increpitāvī 2. Person 2. increpitāvisti 3. Person 3. increpitāvit | 1. Person 1. increpitāvimus 2. Person 2. increpitāvistis 3. Person 3. increpitāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. increpitāverō 2. Person 2. increpitāveris 3. Person 3. increpitāverit | 1. Person 1. increpitāverimus 2. Person 2. increpitāveritis 3. Person 3. increpitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. increpitāveram 2. Person 2. increpitāverās 3. Person 3. increpitāverat | 1. Person 1. increpitāverāmus 2. Person 2. increpitāverātis 3. Person 3. increpitāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. increpitem 2. Person 2. increpitēs 3. Person 3. increpitet | 1. Person 1. increpitēmus 2. Person 2. increpitētis 3. Person 3. increpitent |
Imperfekt | 1. Person 1. increpitārem 2. Person 2. increpitārēs 3. Person 3. increpitāret | 1. Person 1. increpitārēmus 2. Person 2. increpitārētis 3. Person 3. increpitārent |
Perfekt | 1. Person 1. increpitāverim 2. Person 2. increpitāveris 3. Person 3. increpitāverit | 1. Person 1. increpitāverimus 2. Person 2. increpitāveritis 3. Person 3. increpitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. increpitāvissem 2. Person 2. increpitāvissēs 3. Person 3. increpitāvisset | 1. Person 1. increpitāvissēmus 2. Person 2. increpitāvissētis 3. Person 3. increpitāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | increpitā! | increpitāte! |
Futur | 2. Person 2. increpitāto! 3. Person 3. increpitāto! | 2. Person 2. increpitātōte! 3. Person 3. increpitanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | increpitāre |
Perfekt | increpitāvisse |
Futur | increpitātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | increpitāns, increpitantis |
Futur | increpitātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | increpitandī |
---|---|
Dativ | increpitandō |
Akkusativ | ad increpitandum |
Ablativ | increpitandō |
Supinum
increpitātum |
increpitare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||increpare||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. increpitō 2. Person 2. increpitās 3. Person 3. increpitat | 1. Person 1. increpitāmus 2. Person 2. increpitātis 3. Person 3. increpitant |
Futur | 1. Person 1. increpitābō 2. Person 2. increpitābis 3. Person 3. increpitābit | 1. Person 1. increpitābimus 2. Person 2. increpitābitis 3. Person 3. increpitābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. increpitābam 2. Person 2. increpitābās 3. Person 3. increpitābat | 1. Person 1. increpitābāmus 2. Person 2. increpitābātis 3. Person 3. increpitābant |
Perfekt | 1. Person 1. increpitāvī 2. Person 2. increpitāvisti 3. Person 3. increpitāvit | 1. Person 1. increpitāvimus 2. Person 2. increpitāvistis 3. Person 3. increpitāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. increpitāverō 2. Person 2. increpitāveris 3. Person 3. increpitāverit | 1. Person 1. increpitāverimus 2. Person 2. increpitāveritis 3. Person 3. increpitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. increpitāveram 2. Person 2. increpitāverās 3. Person 3. increpitāverat | 1. Person 1. increpitāverāmus 2. Person 2. increpitāverātis 3. Person 3. increpitāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. increpitem 2. Person 2. increpitēs 3. Person 3. increpitet | 1. Person 1. increpitēmus 2. Person 2. increpitētis 3. Person 3. increpitent |
Imperfekt | 1. Person 1. increpitārem 2. Person 2. increpitārēs 3. Person 3. increpitāret | 1. Person 1. increpitārēmus 2. Person 2. increpitārētis 3. Person 3. increpitārent |
Perfekt | 1. Person 1. increpitāverim 2. Person 2. increpitāveris 3. Person 3. increpitāverit | 1. Person 1. increpitāverimus 2. Person 2. increpitāveritis 3. Person 3. increpitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. increpitāvissem 2. Person 2. increpitāvissēs 3. Person 3. increpitāvisset | 1. Person 1. increpitāvissēmus 2. Person 2. increpitāvissētis 3. Person 3. increpitāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | increpitā! | increpitāte! |
Futur | 2. Person 2. increpitāto! 3. Person 3. increpitāto! | 2. Person 2. increpitātōte! 3. Person 3. increpitanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | increpitāre |
Perfekt | increpitāvisse |
Futur | increpitātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | increpitāns, increpitantis |
Futur | increpitātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | increpitandī |
---|---|
Dativ | increpitandō |
Akkusativ | ad increpitandum |
Ablativ | increpitandō |
Supinum
increpitātum |